Afgelopen zaterdag was het dan eindelijk weer zover, het WK-adoptiekids vond voor de 10e keer plaats in Vianen.
De kinderen keken er al weken naar uit, de dagen werden afgeteld en het hele vroege opstaan, zaterdag was dan ook geen enkel probleem voor ze.
Het WK-adoptiekids is een prachtig evenement waarbij dit jaar, 1040 adoptiekinderen uit 34 landen samen voetballen.
Op de dag waarop je, je kunt inschrijven voor deelname, zit iedereen startklaar.
Het is namelijk een enorm populair evenement (niet zonder reden) en je moet er dan ook direct bij zijn.
We hadden dit jaar het geluk vrij snel door de inschrijfprocedure te komen en al snel volgde de bevestiging dat alle drie de kinderen mee mochten doen.
Ze zijn net als mij.
Nadat we de auto hebben geparkeerd moeten we nog een stukje lopen naar het sportpark.
In een lange rij voor ons lopen allemaal kinderen met hun ouders.
Kinderen gehuld in sportkleding.
Ouders een tas met broodjes en drinken tillend.
Een beeld wat je wel vaker ziet op een zaterdagochtend in de buurt van een sportterrein.
Toch is dit beeld anders.
Dit keer lopen er allemaal kinderen die hun roots ergens anders hebben liggen.
Alle kinderen die meedoen aan dit WK zijn geadopteerd.
River bekijkt de rij voor haar uitvoerig.
Dan zegt ze "Mam, vandaag zijn we een keer niet anders hé".
En dat is eigenlijk precies waar het omdraait.
Dit toernooi gaat om zo veel meer dan voetbal.
Vandaag gaat het om herkenning, erkenning en voetbal.
De vlaggenparade.
Het WK wordt traditie getrouw geopend met de vlaggenparade.
Ik ben niet zo'n emotioneel geval maar ik kan niet ontkennen dat deze parade bij mij ieder jaar voor een brok in mijn keel zorgt.
Al die kinderen gehuld in de outfit van "hun" land. Samen lopend achter de vlag van het land waar hun verhaal begon.
Het blijft speciaal om te zien wat voor een band deze kinderen met elkaar voelen.
Dit jaar mocht Jeremiah de vlaggendrager zijn.
Dat kleine mannetje dat trots zei "Kijk, ik mag de vlag van mijn Amerika dragen".
Zijn zus die hem halverwege hielp omdat de vlag te zwaar voor hem was.
Het zijn momenten die ik nooit zal vergeten.
Benieuwd hoe de vlaggenparade ging, hier vind je een prachtige compilatie.
Plezier staat voorop maar winnen is toch ook wel heel leuk.
Het mooie aan dit evenement is dat iedereen welkom is.
Of je nu sterspeler bent bij een professionele club of dat je moeite hebt met lopen, samen zit je in een team.
In de drie jaar dat ik het WK-adoptie heb mogen bijwonen is het mij iedere keer weer opgevallen hoe groot het inlevingsvermogen van de kinderen is.
Geen enkel kind hoor je zeggen "die moet niet in het veld want dan winnen we nooit".
Plezier maken, samen zijn met de kinderen uit "jouw" land, dat staat duidelijk centraal.
Dat neemt niet weg dat het een wedstrijd is en zoals bij iedere wedstrijd is het leuk om te winnen en doet iedereen daar zijn of haar best voor.
River en Jeremiah (die samen in een team zitten) liggen er net voor de halve finale uit.
Joshua weet met zijn team de halve finale te bereiken en dringt dan door tot de finale.
Ook die weten ze te winnen!
De vreugde barst los.
Ze zijn wereldkampioen!!
Na wat foto's met het team is het tijd om naar de prijsuitreiking te gaan.
Op het podium nemen ze de enorme beker in ontvangst.
Vreugde alom en toch is het niet die beker die de grootste winst is van deze dag.
Nee, de grootste winst is dat ze weer een keer gevoeld en gezien hebben dat ze niet de enige zijn.
Dat er heel veel kindjes zijn zoals zij.
Ze genoten van het feit dat ze voor één dag in de meerderheid waren.
Dat niemand "domme vragen" vroeg.
Dat iedereen aan een half woord,over bepaalde dingen, genoeg had.
Dat de kinderen voelen wat jij voelt als je iets zegt over je biologische moeder.
Dat ze je angsten en verdriet begrijpen maar ook snappen wat voor een plek je geboorteland heeft in je leven en zeker in je hart.
Het WK-adoptie zorgt er ieder jaar voor dat ze één dag in het jaar "gewoon" zijn en dat gevoel is meer waard dan welke beker dan ook!
Organisatie enorm bedankt voor datgene wat jullie doen. Deze dag is van onschatbare waarde.
Hier vind je een prachtig filmpje van de winnaars.
Reactie schrijven
Grace (maandag, 24 juni 2019 10:24)
Geweldig he! We waren er voor de 9de keer.Een feest elk jaar weer. En mijn twee jongsten (pleeg) mogen niet mee doen,maar ook zij genieten met volle teugen!
Sheila (maandag, 24 juni 2019 12:05)
Mijn haitiaanse dochter deed alweer voor de 5e keer mee. Fantastisch toernooi weer. Volgend jaar weer
WK AdoptieKids (vrijdag, 28 juni 2019 07:22)
Wat mooi hoe je schrijft over het WKA, wat ons betreft de essentie van een prachtige en kleurrijke dag.
Hilde (dinsdag, 02 juli 2019 18:38)
Leuk om te lezen en herkenbaar. Dit jaar was onze eerste WK Adoptiekids ervaring. Onze Joshua had het erover dat hij met een Joshua uit Amerika had gespeeld tussen de wedstrijden door, dat is jullie Joshua zien we nu;-).