Daar zitten we dan op het vliegveld.

Weken hebben we er naar uit gekeken, de dagen werden afgeteld en nu is het zover.

We stappen zo het vliegtuig in richting Amerika.

Naar de plek waar zoveel herinneringen liggen, waar we nieuwe herinneringen gaan maken en waar antwoorden zullen komen op diverse vragen.

 

En nu, terwijl ik hier zit, met de kinderen op schoot en naast mij, voel ik de emoties door mijn lijf gieren.

Beelden van de keren dat ik hier zat, vol verwachting op dat wat komen ging.

Enkel nog een foto in mijn hand, een kindje al in mijn hart maar nog nooit in mijn armen gehad.

Die keren ging ik onderweg, op reis naar mijn kind.

Wist ik niet wat komen ging, was het spannend en vlogen er duizend vragen door mijn hoofd.

 

Nu ga ik geen kindje ophalen maar verder voelt het exact hetzelfde.

Weer zit ik met een foto van iemand die ik ga ontmoeten. 

Dit keer geen kindje maar een jonge vrouw. De biologische zus van Joshua.

 

Net als toen vliegen er duizend vragen door mijn hoofd.

Hoe zal de ontmoeting zijn tussen River en Jeremiah en hun biologische broertjes.

Ze hebben een goed contact via social media maar het blijft 5 jaar geleden dat ze elkaar daadwerkelijk voor het laatst zagen.

Hoe zal het zijn om het kindertehuis te bezoeken met Joshua. Hij heeft zoveel vragen waarop ik geen antwoord kan geven maar hem wel de antwoorden gun.

 

Het zal een reis worden waarin we volop herinneringen gaan verzamelen, waar we antwoorden zullen zoeken maar waar ook vragen zullen ontstaan.

Een reis met een lach en een traan.

Een reis die nu al een speciaal plekje in mijn hart heeft door datgene wat één van de kinderen vanochtend vroeg zei toen ik hem wakker maakten. 

Nog half slapend (wat wil je ook anders om 3.30 uur) en terwijl hij als een aapje aan mij hing fluisterde hij in mijn oor "Nu is het zover hé, nu gaan we naar Amerika. Kijken waar ik ben geboren, waar alles begon. Ik vind het zo spannend mama omdat ik niet weet wat ik ga voelen maar samen met jou durf ik alles aan".

 

En zo is het. 

Samen durven we alles aan.

Ook al zullen er momenten zijn die moeilijk zijn.

Zullen er antwoorden gevonden die pijn doen.

Zijn er mensen die pijnlijk gemist gaan worden tijdens deze reis.

Wij kunnen dit!

Mijn team, mijn alles.

 

We zullen jullie op de hoogte houden en via social media en het blog meenemen op onze reis en alles wat we beleven en meemaken.