Ik zal zeker nog alle verhalen over onze reis naar Amerika delen. Het zijn zoveel bijzondere, ontroerende, verdrietige, prachtige, emotionele momenten geweest die we daar beleeft hebben maar er kwam ook een einde aan de reis.

Een afscheid waarvan je wist dat het ging komen maar dat maakt het niet minder moeilijk. Een tot ziens waarbij je niet weet wanneer die tot ziens zal zijn.

Dat sommige van de mensen die daar wonen en zo bij ons horen een leven lijden dat gevaarlijk kan zijn en ongezond is maakt dat je ook in je achterhoofd moet houden dat die tot ziens in je hart kan bestaan maar wellicht nooit werkelijkheid zal worden.

Is het dan beter om elkaar niet te ontmoeten?

Die vraag is mij de afgelopen weken ontelbaar vaak gesteld. Nee, dat is zeker niet beter.

Als ik 1 kans kreeg om mijn kinderen nog te zien dan greep ik die. Als mijn kinderen nog 1 kans krijgen om hun familie te zien dan grijpen ze die net zo hard. Verdriet van afscheid nemen is daar onlosmakelijk mee verbonden maar het is ook onlosmakelijk verbonden met prachtige herinneringen die ze samen hebben kunnen maken, met vragen die beantwoord zijn, met puzzelstukjes die op zijn plek vallen.

 

Wil je terug met ze? is de vraag die standaard volgt. Ja, dat wil ik zeker!

Dat is niet alleen een wens van de kinderen maar ook van hun familie daar. Het veel gehoorde 'maar dat laat je ze toch hier heen komen, dat is een stuk voordeliger' kan om heel veel redenen niet.

Om te reizen heb je een paspoort nodig. Om een paspoort te krijgen heb je papieren nodig. Je moet bestaan en dat kunnen aantonen. Iets wat voor ons zo vanzelfsprekend klinkt, iets wat zo onvoorstelbaar is voor anderen.

Willen wij ze zien dan zullen we dus echt die kant op moeten maar dat kost geld, heel veel geld.

Net zoals we dit keer hard gespaard hebben gaan we dat nu ook weer gewoon doen.

Ik zal dus weer de link van Bol.com delen want als jij iets via die link koopt kost het jou niets extra maar krijgen wij een klein percentage van Bol.com. Dat bedrag gaat weer net als de vorige keer in de Amerikapot.

De winst van de webshop (die helemaal vernieuwd is en waar de komende tijd zoveel leuke dingen binnenkomen) gaat ook geheel naar de Amerikapot. 

We zullen weer creatief gaan sparen en in dat proces nemen we jullie weer mee.

Wanneer we er weer zullen komen?

Geen idee maar dat we er weer gaan komen dat is een ding wat zeker is.

 

Zal het niet alleen maar kunnen tegenvallen als je weer gaat?

Ook die vraag krijg ik vaak en ik begrijp waar die vraag vandaan komt. Het was uniek dat ze alle buikmama's hebben kunnen zien. Dat ze tijd konden doorbrengen met hun broers, zus, neven, nichten en tantes. Het is zeker niet vanzelfsprekend dat dat weer gaat gebeuren daar zijn we ons allemaal heel bewust van. Het zou veilig zijn om nooit weer te gaan en de herinneringen die nu gemaakt zijn te koesteren maar dan sluiten we de kans op nieuwe herinneringen ook uit.

Ik vergelijk het altijd simplistisch met het vieren van een verjaardag. Je kunt een geweldig feest hebben gevierd en het daarbij houden uit angst dat het nooit meer zo leuk wordt als dan zou je nooit weten hoe het dit keer zal zijn. Het kan tegenvallen maar het kan ook op een andere manier mooi zijn. Misschien overtreft het zelfs je verwachtingen of is het door andere mensen op je feest op een andere manier heel bijzonder.

Er zijn nog zoveel mensen die we graag zouden willen ontmoeten, nog zoveel mensen waarmee we tijd willen doorbrengen, die we beter willen leren kennen en ergens zegt mijn gevoel dat de reis die we nu gemaakt hebben een basis heeft gelegd. Een bodem om verder op door te bouwen. Een veilige basis waardoor een volgend bezoek zeker doorgang zou kunnen hebben.

Tot het moment dat we het vliegtuig kunnen pakken die kant op, investeren we in de band die er mogelijk is online, want wat is het fijn dat die mogelijkheid bestaat.

 

Hoe lang verwacht je nodig te hebben om daar weer heen te kunnen?

Met hard sparen, geen grote tegenslagen, creatieve ideeën en jullie hulp hoop ik dat we over 4 jaar weer in dat vliegtuig kunnen stappen maar ik ga er alles aan doen om er eerder heen te kunnen want het moment dat een buikmama in je oor fluistert 'breng je ze snel weer thuis, thuis waar we met zijn allen samen zijn', kan je niets anders dan beloven dat je je daar je uiterste best voor gaat doen.