Waarom vertel je niet alles?

Ik ben open.

Ik ben altijd een open boek geweest.

Simpelweg omdat ik openheid zelf ook prettig vind.

Stel je mij een vraag dan krijg je een open en eerlijk antwoord.

Het zal vast en zeker niet altijd het gewenste antwoord zijn maar het is wel altijd een eerlijk antwoord.

 

Ook over adoptie ben ik heel open.

Toch zijn er vragen waar ik geen antwoord op geef.

Stelt iemand mij zo'n vraag dan zal ik altijd antwoorden dat dit "helaas" één van die vragen is, waarbij het antwoord eerst bestemd is voor mijn kinderen.

Er zullen mensen zijn die vinden dat ik te open ben.

Maar alles wat ik plaats, zeg en schrijf doe ik weloverwogen.

Ik ben van mening dat openheid ook heel veel ruis op de lijn weg kan halen.

 

Je kunt hechtingsproblemen bijvoorbeeld vanaf de zijlijn ook heel makkelijk bestempelen als een "moeilijk" kind.

Als er openheid komt over zulke, toch wel moeilijke onderwerpen, kunnen we kinderen daar alleen maar mee helpen.

 

Mijn kinderen hoeven nooit het idee te hebben dat adoptie iets is waarvoor ze zich moeten schamen. De een komt via een keizersnede ter wereld, de ander in een samengesteld gezin en weer een ander is geadopteerd.

Uiteraard ligt het veel gevoeliger en is er een enorme bagage mee gemoeid maar ik hoop dat mijn kinderen trots kunnen zijn op hun achtergrond, ook al begon die niet zo als je een kind toewenst.

 

Ik krijg heel veel vragen per mail en berichten via social media van mensen die ook willen adopteren en dat ze het fijn vinden om vragen te kunnen stellen. Ik help ze graag maar dat is zeker niet de hoofdreden waarom ik er open over schrijf.

Het was één van de biologische moeders die mij aanspoorde, ze bleef mij keer op keer zeggen hoe belangrijk het was dat mensen zouden lezen en zien dat een open adoptie heel goed kan werken ook al verschillen de levens nog zoveel van elkaar.

Dat het geen rozengeur en maneschijn is, dat het soms keihard werken is maar dat het, het allemaal meer dan waard is.

Nadat ik haar voor de zoveelste keer gevraagd had of er iets was wat ik voor haar kon doen, antwoordde ze een keer niet de gebruikelijke woorden "Nee, Charlotte de dingen die er spelen moet ik zelf oplossen. Pas daarna kan alles veranderen".

Nee, dit keer was ze heel vastberaden.

"Ja, dat is er zeker! Doe mij een plezier en schrijf een boek. Vertel over de biologische moeders, leg uit dat adoptie geen afscheid is maar een begin. Dat kan je voor mij doen. Ik zou je eeuwig dankbaar zijn".

 

Dat boek heb ik niet geschreven. Ik zag het al voor mij dat ik dan ergens onder in een schap bij de Action kwam te liggen.

Maar ik kon niet niets doen en besloot het daarom in blogs te verwerken.

 

Er zijn echter een hoop dingen waar ik niet over schrijf.

Je zult mij niet zien schrijven of praten over bedragen die bij adoptie komen kijken.

Iedereen weet dat adopteren geld kost, veel geld maar om daar een prijskaartje aan te hangen vind ik niet nodig.

Degene die echt bezig zijn met een adoptieprocedure horen dit via hun adoptiebureau meer dan snel genoeg.

Enkel voor hen is het belangrijk om exacte bedragen te weten. 

Om bedragen te koppelen aan verhalen over mijn kinderen voelt voor mij alsof ik een prijskaartje aan hen hang.

Iets wat uiteraard niet zo is.

 

Het achtergrond verhaal is van mijn kinderen. Mensen mogen weten waar ze geboren zijn, wie hun familie is, hoe gek ze op elkaar zijn maar ik zal nooit over hun geschiedenis vertellen.

Heel veel dingen zijn zo complex, niet te begrijpen voor een buitenstaander.

Maar dat is niet de belangrijkste reden dat ik het niet vertel.

Het is hun verhaal.

Zij zullen als ze daar oud genoeg voor zijn, de eerste zijn die het horen.

Het is aan hen om uiteindelijk te beslissen wat ze daar wel en niet in willen delen.

Is het dan zo'n raar verhaal?

Is het iets om je voor te schamen?

Nee, absoluut niet maar het is wel een uniek verhaal.

Hun unieke verhaal en dat zal ik het laten blijven.

 

Zoals ze zeggen "Once the toothpaste is out of the tube, it is awfully hard to get it back in".

Daarom overweeg ik iedere zin die ik schrijf uitgebreid.

Openheid is belangrijk maar hun privacy gaat boven alles.