Om met de deur in huis te vallen, het is geen grapje, ik kocht serieus een school.

Niet een klein, oud gebouw wat een paar honderd jaar geleden een school is geweest maar een groot schoolgebouw wat tot de dag dat ik het kocht dienst deed als school.

 

Het is niet de eerste keer dat ik in de ogen van andere een aparte aankoop deed op huizen-gebied.

Ik was nog jong toen ik een heel oud huis kocht, eigenlijk verdiende het eerder de titel krot dan huis. Geen keuken, geen badkamer, een woonkamer zonder vloer (dus zand), overal zachtboard en vol met een totale huisraad van een overleden oude man die geen familie had.

Ik kwam er binnen en zag potentie, de rest die binnen kwam zag ellende en een enorme bak werk.

Het waren wat omwegen voordat het werd zoals ik het voor mij zag maar uiteindelijk gebeurde het.

Ik had geen dikke bankrekening of een enorm bouwbudget dus het was een kwestie van flink de handen uit de mouwen steken, gewoon proberen en overal de lol van in blijven zien.

Toen er nog geen douche in het huis zat douchte ik buiten, dat viel niemand op tot het kouder werd. Via de keukenkraan en een slang kwam er warm water naar buiten waar ik in een heel scheef, klein schuurtje mij douchte. Nu het kouder was geworden ontstond er damp. Die damp werd door een alerte buurman voor brand aangezien en binnen de kortst mogelijke tijd stond hij naast mij terwijl hij al de brandweer had gebeld. 

Verbouwen, het levert niet alleen een ander huis op het zorgt ook voor een boek vol verhalen!

 

Daarna kocht ik een herenhuis waar jarenlang niets aan gedaan was maar waar alle oude elementen nog verborgen zaten achter plaktegeltjes en lagen behang.

Een huis dat direct sfeer had als je het mij vroeg, een oneindig project als je het aan andere mensen om mij heen vroeg.

Naast het woonhuis werd een kinderopvang gebouwd (dit werd overigens uitbesteed).

Ik heb er met veel plezier gewoond en gewerkt maar aan je werk vast wonen heeft veel voordelen maar ook nadelen.

Ondanks dat je vrij bent of bijvoorbeeld op kantoor bezig bent hoor je alles en een klop op de deur om even iets te vragen is dan snel gedaan.

Toch was dat niet de reden dat we weer gingen verhuizen.

We waren simpelweg uit ons jasje gegroeid. Niet privé maar zakelijk.

 

Inmiddels huurde ik er al extra ruimtes bij maar ondanks dat was er meer ruimte nodig.

Een zoektocht begon.

Het bleek nog best heel ingewikkeld om een geschikt pand te vinden waar ik de ruimte had om de kinderopvang uit te breiden en waar ik eventueel ook kon wonen. Om een nieuw pand te kunnen kopen voor de kinderopvang zou ik ook mijn woonhuis moeten verkopen, iets waarvoor sommige mensen mij voor gek verklaarden maar waar ik nooit spijt van heb gehad.

Ja, ik had een prachtig huis dat net af was en waar ik eindelijk volop van kon gaan genieten maar ik ben een ondernemer in hart en nieren. Als ik kansen zie dan grijp ik die graag. 

Ik kan heel gek zijn op een huis, er zelfs direct verliefd op worden maar ik kan er ook weer prima afstand van doen om op een andere plek een nieuw thuis te creëren.

 

Die nieuwe locatie vond ik uiteindelijk, het werd een boerderij op een enorm stuk land.

Een hele oude boerderij, wederom zonder keuken en badkamer. Gedateerd maar wel vol mogelijkheden.

Niet mooi maar wel praktisch.

Geen maandenplan maar een 10-jarenplan en toch was ik direct om.

In het land werd een kinderopvanglocatie geplaatst met units. Het plan was om uiteindelijk een ander pand te bouwen maar dat bleek lastiger voor elkaar te krijgen dan dat iedereen van te voren had kunnen bedenken.

Na jaren praten, tekeningen, plannen kwamen we er uiteindelijk uit dat dit niet zou gaan leiden tot datgene wat ik voor ogen had.

Ik ging verder kijken, reed uren rondjes, had uren gesprekken bij de gemeente, onderzocht alle mogelijkheden maar niets was écht datgene wat ik zocht.

Er was geen locatie te koop waar ik mijn plannen kon verwezenlijken, niet zoals ik ze voor ogen had.

 

Dan kan je natuurlijk water bij de wijn doen en van sommige plannen afwijken.

Soms is dat zelfs goed om je plannen eens flink onder de loep te nemen en kritisch te kijken of datgene wat je voor ogen hebt wel echt op die manier moet.

Maar hoe vaak ik dat ook deed, ik bleef bij mijn plan. 

Toen was daar het moment dat ik zag dat de school te koop stond. Ik nam direct een optie, zelfs voordat ik er gekeken had, hier zou ik kunnen realiseren wat ik voor ogen had.

Na de bezichtiging was ik helemaal om!

Ik tekende de papieren en toen begon het wachten, niet een week of een maand of een seizoen. Zelfs niet een jaar.

Het wachten duurde eeuwig, er leek geen einde aan te komen.

Van tevoren was er wel goed overlegd dat de school pas beschikbaar zou zijn als de school naar hun nieuwe onderkomen zou kunnen gaan en die bouw liep vertraging op vertraging op waardoor het uiteindelijk 3 jaar!! duurde voordat ik de sleutel daadwerkelijk in handen had.

 

Een onwerkelijk moment!

Je hebt dan zo lang op iets gewacht en eindelijk is het dan zover.

De eerste week bestond uit het leegruimen en opruimen van de school.

Inmiddels hebben we de buitenmuur bijna helemaal gereinigd en zijn we druk bezig met verven.

Er is ontzettend veel werk maar ik weet in mijn hoofd en hart dat het prachtig gaat worden. Een kinderopvang waar zoveel mogelijk zal zijn, precies zoals ik het al zolang voor ogen heb. 

Niet alleen binnen is het veel werk maar ook buiten. 

De komende maanden hoef ik mij dus zeker niet te vervelen.

Ik zal jullie niet alleen via Instagram een kijkje tijdens de verbouwing geven maar ook iedere twee weken een kort verslag hier op het blog plaatsen over hoe de verbouwing vordert. 

 

Ga ik er ook wonen?

Nee, eindelijk na al die jaren zal ik niet naast of tegen mijn werk aan wonen.

Niet omdat mijn werk niet een van mijn passies is of dat ik het als vervelend heb ervaren om zo dicht bij je werk te wonen maar om de simpele reden dat ik voor alle ruimtes al een invulling heb en ik mijn plekje in de lelijke boerderij stiekem wel heel fijn vind.

En die lelijke boerderij, die heeft stiekem ook best de potentie om heel mooi te worden.

Voorlopig ben ik dus nog niet uit geklust!