De tickets zijn geboekt. Eind april 2023 reizen we via Ijsland naar Florida om daar bijna 3 weken te verblijven en nieuwe herinneringen te maken met zijn allen.

Normaal spaar ik tot ik iets in zijn geheel kan betalen, dit keer niet.

Het waren de tickets waarvoor het geld bijeen was en ondanks dat ik het normaal nooit zou doen en het mijn kinderen altijd zal adviseren om het anders te doen, ben ik blij dat ze geboekt heb. Het geeft niet alleen zoveel rust bij sommige hier thuis, de voorpret is nu ook al begonnen. Daarnaast zie ik wat het doet met de biologische familie.

Het ooit zien we elkaar weer heeft een datum gekregen.

Een moment om daadwerkelijk naar toe te leven. Een dag waarnaar afgeteld kan worden.

 

Het sparen gaat gewoon door en dat doe ik op heel veel manieren. De bol.com link waarmee vele van jullie al een keer iets hebben besteld brengt ook iedere maand een kleine bijdrage aan het spaargeld. Door enkele berichtjes die ik de afgelopen tijd kreeg werd ik mij er wel bewust van dat ik het niet echt meer onder de aandacht bracht.

Waarom ik dat niet deed, weet ik zelf niet eens. Ergens voelt het toch een beetje als schooien als je iemand zegt 'Mocht je iets bestellen bij Bol.com zou je het dan via deze link willen doen?'. 

Het kost de ander dan wel niets extra en die ander vindt het vast en zeker niet erg dat Bol.com op die manier een beetje bijdraagt aan het verwezenlijken van een droom, maar er blijft toch een soort drempel die ik over moet om het te plaatsen.

Ondanks die drempel heb ik besloten om zowel Linkmaker als Bol.com iedere week 1 x in mijn stories voorbij te laten komen. Zo is het een vast moment en denk ik dat het geen overdaad wordt en de drempel om het te plaatsen voor mezelf kleiner is.

 

Het eerste wat nu geboekt moet gaan worden is een plek om te overnachten. Sommige van jullie vroegen of ik dat niet gewoon bij familie kan doen. Uiteraard is dat een stuk voordeliger maar dit is geen oplossing. Ze wonen allemaal klein (sommige op straat of in de auto) en ik kom nogal met wat mensen aan maar dat is zeker niet de hoofdreden waarom het niet kan. Ondanks de band die er is,  een band die onverwoestbaar is, zijn het wel mensen die je amper hebt gezien. Mensen die je dolgraag wilt zien maar waarna je in alle rust en met de mensen die je zo goed kent wil verwerken hoe het was. Iemand terug zien na zo'n lange tijd is namelijk niet alleen maar leuk. Er zit ook verdriet, er zijn vragen en bij sommige zit zelfs boosheid.

Al die emoties mogen er zijn. Die emoties moeten de ruimte krijgen om geuit te kunnen worden en er moet ruimte zijn om daarvan bij te komen. Dat bijkomen doen we door rustdagen in te bouwen. Dagen waarop we gewone dingen doen. Misschien doen we wel niets, misschien bezichtigen we iets maar we ontmoeten die dagen geen familie.

Heel bewust niet.

Juist doordat die dagen er tussen zitten is er de mogelijkheid om daarna echte nieuwe herinneringen te maken. Doordat dan alles gezegd is wat de kinderen op het hart hebben kunnen ze echt open en vrij genieten van dat wat we dan samen doen met de familie.

 

Dat er nog flink gespaard moet worden voordat we afreizen had ik wel ingecalculeerd maar er is iets dat ik over het hoofd heb gezien.

Ik heb maar 1 vaccinatie voor corona gehad. Deze kreeg ik onder medische begeleiding in het ziekenhuis om diverse redenen. Daar ging het vrijwel direct mis. Het is puur mazzel dat ik al op de juiste plek was en de mensen van de IC direct konden handelen. Inmiddels heb ik al 2 keer corona gehad en ik dacht voordat ik afreis naar Amerika doe ik wel een test dan kom ik het land wel in maar dat bleek een beetje te makkelijk gedacht.

Je moet in een officiële brief kunnen aantonen dat je het vaccin niet kunt krijgen. Daarna moet je bij aankomst testen en wat de uitslag ook is, 5 dagen in quarantaine. Daarna moet er weer een test afgenomen worden. Is die ook negatief dan mag ik doen wat ik wil doen.

5 dagen zijn op de plek waarbij je biologische moeder vlakbij is, zij die je al zolang wilt zien en er niet heen mogen vind ik een lastige gedachte. Ik besloot het erover te hebben met de allergoloog. Want als ik nou 'gewoon' die prik nam dan konden mijn kinderen direct doen waarvoor we naar Amerika gaan.

Hij was heel duidelijk en vatten het kort samen. 'Je neemt een risico enkel voor een papiertje'.

Hij zag het dan ook niet zitten om te doen. Het plan hoe ik het kan krijgen ligt er. Het vaccin zal in 10 eenheden ingebracht worden en alle 10 de keren zal ik ook een dosis adrenaline toegediend krijgen. 48 uur van tevoren moet ik beginnen met het slikken van medicijnen om allergische reacties voor te zijn.

Gekkenwerk natuurlijk, daar ben ik mij heus van bewust. Niemand die ook de garantie kan geven dat de adrenaline zal doen wat het moet doen.

Het is een enorme tweestrijd. Normaliter zou ik hem nooit nemen maar ik gun mijn kinderen iedere minuut die er is in Florida. 

Samen met de arts bedacht ik een plan A, B en C. Via de ambassade ga ik kijken of het voldoende is als de allergoloog een brief met bloeduitslagen en begeleidend schrijven aanlevert waarin ook mijn antistoffen aangetoond kunnen worden. Plan B is kijken in hoeverre die 5 dagen vaststaan en of er met de brief en een recente test hier en daar (beide negatief) direct gestart mag worden met de vakantie. Plan C is de noodgreep, als plan A en B niet kunnen dan zal ik overgaan tot de vaccinatie. Voor nu ga ik ervan uit dat dat niet nodig zal gaan zijn want er moet toch iemand zijn die zeggenschap heeft hierover die zich realiseert dat dit een onmogelijk keuze is, of eigenlijk geen keuze.

 

We wachten eerst maar op het antwoord van de ambassade en gaan nu gewoon verder met sparen en de allerleukste plannen maken voor alles wat we met elkaar willen gaan doen. Pannenkoeken met pindakaas eten staat met stip op nummer 1.