Heb jij je wel eens afgevraagd wanneer een gevoel begon of waardoor het eindigde?

Soms zit iets gewoon in je dat een weg zoekt en waaraan je wel moet toegeven. Een reis naar Ghana bijvoorbeeld op Renata haar tweeëntwintigste en twee decennia later vijf reizen naar Kenia.

 

Celia, oprichtster van een gesponsord kindertehuis in de binnenlanden van Kenia, verwelkomt haar met open armen en noemt haar een uitzondering.

Al benadrukt ze veelvuldig hoeveel ze op elkaar lijken, komen ze steeds meer tegenover elkaar te staan.

Oogluikend accepteert Renata de dubbele agenda's waarmee ze word geconfronteerd om haar verlangen te kunnen blijven voeden.

 

Wanneer dorpsbewoners haar in vertrouwen nemen en ze haar conclusies had moeten trekken, drijft haar passie haar nog verder.

Ze neemt haar man en twee dochters mee tijdens haar vijfde bezoek. Zeven slopende dagen tracht ze hen veilig te houden, maar moet ze uiteindelijk van het toneel verdwijnen waarna ze getraumatiseerd vaststelt dat terugkeren geen optie meer is.

 

Haar verhaal is een eyeopener voor ieder die de intentie heeft "goed te doen" en neemt je mee op reis door haar leven, van droom naar werkelijkheid, van hoop naar deceptie.

 

Wie heeft er niet eens een keertje over nagedacht, vrijwilligerswerk doen in het buitenland. Ik zou zelf naar Suriname gaan om in een kindertehuis te werken toen ik zwanger bleek te zijn van mijn eerste. 

Dit boek laat op een open en indringende wijze zien hoe verkeerd en anders, je goede bedoelingen kunnen uitpakken.

 

Het boek leest vlot weg en geeft je het gevoel dat je de personages écht leert kennen.

Soms had ik het gevoel van in willen grijpen in de situatie die ontstaat, want als buitenstaander (vanaf de zijlijn is altijd makkelijk praten) denk ik dat ik eerder een grens had getrokken. Het hele verhaal is kwetsbaar en open geschreven. Het is een verhaal van iemand die echt een verschil wou maken maar moest concluderen dat, haar goede bedoelingen verkeerd zijn uitgepakt.

 

In het boek worden Italiaanse woorden aangehaald die belangrijk voor de schrijfster zijn om bijv. de mooie klank of de krachtige betekenis, dit had van mij niet gehoeven. Voor mijn gevoel bracht dit niets extra's. 

 

Het boek laat je gaandeweg zien hoe je als je iets heel graag wilt, steeds een stapje verder gaat. Dat je over je eigen grenzen heen gaat. De angst in het laatste stuk is voelbaar. De pijn van het loslaten eveneens. 

 

De korte hoofdstukken in het boek maken dat je het ook even erbij kan pakken als je weinig tijd hebt. Ik moet wel eerlijk vermelden dat het nooit bij even bleef omdat ik iedere keer benieuwd was hoe het verder zou gaan. Benieuwd naar hoe de relaties tussen de personages zich zouden ontwikkelen en of de goede bedoelingen en de inzet het gewenste effect zouden hebben.

 

Steeds vaker hoor je waarschuwingen dat helpen in bijv. een kindertehuis in het buitenland niet goed uitpakt en zelfs de situatie kan verslechteren. Mocht iemand het toch overwegen dan denk ik dat het zeker raadzaam is om dit boek te lezen. Mocht je totaal niet de behoefte hebben om daadwerkelijk zelf vrijwilligers werk te gaan doen in het buitenland maar wel houden van waargebeurde verhalen dan is het ook zeker een echte aanrader.

 

Zoals beloofd.

Renata Moi.

Paperback.

366 bladzijden.