Waarom gaan jullie eigenlijk niet voor pleegzorg?

Toen Jack en ik aan onze familie en vrienden vertelden dat we zouden gaan adopteren, barstten de reacties van alle kanten los. Heel veel positieve reacties en felicitaties, zo leuk!

Veel mensen wilden weten waarom we de keuze voor adoptie hadden gemaakt, waarom we bijvoorbeeld niet eerst medisch verder gingen.

Daar moest ik eerlijk gezegd wel even aan wennen.

Het voelde een beetje alsof ik moest verantwoorden waarom we deze keuze maakten.

Een vraag die hierbij ook opvallend vaak terugkwam (en die nog steeds vaak gesteld wordt), is de vraag of we ook pleegzorg overwogen hebben.

Wat me opvalt als ik daarna een gesprekje voer met de ander over adoptie versus pleegzorg, is dat veel mensen echt niet goed weten wat het verschil is.

Wat mensen mij wel vaak weten te vertellen, is dat adoptie 'heel veel geld kost en je heel lang moet wachten'.

En dat je bij pleegzorg 'geld toe krijgt, het sneller gaat én dat een kind altijd nog terug kan als het niet goed uitpakt'.

 

Behoorlijk zwart-wit beredeneerd. Maar ergens zit er ook wel een kern van waarheid in natuurlijk.

 

Want adoptie kost inderdaad geld, al praten we daar liever niet over. Omdat het zo vaak gezien wordt als "geld betalen voor een kind", terwijl je uiteraard niet betaald voor een kind maar voor de kosten die gemaakt worden tijdens de gehele procedure.

Maar leg dat maar eens helder uit...

Het klopt verder ook dat adoptie een heel lang traject is. 

Tegenwoordig duurt het voortraject (verplichte cursussen en keuringen om goedgekeurd te worden als adoptieouder) al 1,5-2 jaar. En daarna begint pas het echte wachten.

 

Bij pleegzorg daarentegen, zijn er geen kosten en ontvang je zelfs een pleegzorg-vergoeding per pleegkind.

Daarnaast doorloop je een veel korter "keuringstraject" (in 3-6 maanden ben je pleegouder) en is er daarna vaak vrij snel een plaatsing/match.

Ook is er bij pleegzorg ook standaard meer begeleiding na de plaatsing en kan een kind inderdaad weer doorgeplaatst worden naar een ander pleeggezin als het niet goed loopt.

Waarom kozen wij dan toch voor adoptie, als pleegzorg zoveel "voordelen" lijkt te hebben?

 

Voor Jack en mij is pleegzorg vanaf het begin wel in onze gedachten geweest. 

Toen adoptie ter sprake kwam, kwam ook al snel pleegzorg in beeld. 

We hebben vorig jaar ook een informatieavond over pleegzorg bijgewoond en bel- en mailcontact gehad met een pleegzorg-organisatie in onze provincie.

Want ook wij wisten toen nog niet precies de verschillen tussen adoptie en pleegzorg.

We hebben zelfs een keer gereageerd op een oproepje, ook al waren we niet ingeschreven als pleegouders. Maar uiteindelijk zijn we toch niet het traject ingegaan om pleegouder te worden.

 

De reden dat wij niet voor pleegzorg kiezen, is omdat pleegzorg in de kern bedoeld is om een kind tijdelijk een thuis te bieden. Het kind komt bij jou in huis, waarbij jij de (zo waardevolle) taak krijgt om als pleegouder het kind te verzorgen, liefde te geven en op te voeden.

Maar het doel is uiteindelijk altijd dat het kind weer bij de biologische familie kan gaan wonen. Het doel van pleegzorg is dus niet gezinsvorming, maar het tijdelijk zorgen voor een kind.

Het kind wordt dus niet jouw kind, jij wordt niet de papa of mama. Je hebt ook juridisch gezien weinig tot niets te zeggen over het kind.

Je kunt uiteraard kiezen voor een langdurige plaatsing, waarbij de insteek is dat het kind tot zijn/haar 18e jaar bij jou blijft wonen. Maar ook dan is de kans altijd aanwezig dat het kind toch na een aantal jaar weer terug gaat naar de biologische familie. Wat natuurlijk ook het beste is, als de situatie daar weer goed en veilig is.

 

Jack en ik willen echter heel graag een echt gezin vormen. 

Een definitief gezin, een forever family.

We willen graag papa en mama zijn. Om die reden vinden wij pleegzorg op dit moment niet passend voor ons, omdat we er dan met verkeerde verwachtingen aan zouden beginnen. 

We zouden dan het liefst willen dat het kindje dat bij ons geplaatst wordt, altijd bij ons kon blijven. En dat is nu juist net niet de kern van pleegzorg. Maar wel heel erg de kern van adoptie.

 

Pleegzorg heeft dus wel een speciale plek in ons hart. Ik hoop ook echt dat we ooit ook pleegouder kunnen worden, wanneer ons gezin is gevormd met één of twee adoptiekindjes en dat allemaal goed gaat.

Eerst adoptie, dan pleegzorg. Dat voelt voor mij als de juiste volgorde.

Ik ben erg benieuwd of er lezers zijn die met adoptie bezig zijn en ook pleegzorg overwogen hebben.

Of die misschien uiteindelijk wél voor pleegzorg hebben gekozen, in plaats van adoptie.

Of lezers die adoptie en pleegzorg nu combineren. 

Je mag altijd een berichtje achterlaten onder mijn blog!

 

Jack en ik hebben inmiddels bericht gekregen van de Raad voor de Kinderbescherming, we staan nu officieel op de wachtlijst voor een kindje uit Nederland.

Zo spannend...

 

Tot over twee weken! Liefs, Sophie.