Misschien ben ik wel naiëf maar ik wil en blijf er in geloven!

"Sinterklaas vind je nu zeker heel erg stom, nu je zwarte kinderen hebt

"Oh, ja jullie vieren natuurlijk geen Sinterklaas ivm de pietendiscussie"

"Wel jammer dat je nu geen Sinterklaas meer kunt vieren".

 

Deze opmerkingen heb ik de afgelopen jaren meerdere keren gekregen. 

Niet één, twee of drie keer maar tientallen keren. Wellicht goed bedoeld maar het voelt alsof ik mij moet gaan verantwoorden dat ik het wel vier.

 

Ja, mijn jongste drie kinderen hebben een andere huidskleur dan de mijne. Nooit had ik van tevoren kunnen inschatten wat dat zou betekenen als je het hebt over racisme, discriminatie en onhandige opmerkingen.

Ik noem het bewust onhandige opmerkingen, want ik denk dat veel van de opmerkingen die kwetsend zijn, zo niet bedoeld zijn.

Dat ze voortkomen uit onwetendheid of het goed bedoelen maar verkeerd overbrengen.

 

De hele pieten-discussie heeft er toe geleid dat iedereen in één keer een mening heeft over het Sinterklaas-feest en hoe we dat wel of niet moeten vieren. 

Ik kan je na ruim 20 jaar Sinterklaas vieren als moeder, vertellen dat er in die jaren heel veel veranderd is.

Toen de club van Sinterklaas in beeld kwam gingen de Pieten veel meer een hoofdrol in nemen.

Het waren de Pieten waar mijn twee oudste voor warm liepen.

Nooit heb ik er bij stil gestaan dat, dat voor andere mensen misschien kwetsend was. Het was gewoon net zoiets als gek zijn op welk karakter dan ook in een tv serie.

 

Alles veranderd.

Ik hoef gelukkig niet meer zo het huishouden draaiende te houden, zoals mijn oma dat moest. Reclame-uitingen uit de jaren 60 zouden wij nu als ronduit denigrerend ervaren als vrouw.

 

Maar stond ik dan echt stil bij wat Zwarte Piet voor een ander kan betekenen?

Nee, dat deed ik niet.

Simpelweg omdat ik mij hiervan niet bewust was, er niet bij stil stond, net zoals bij white privilege.

Het is misschien een beetje hypocriet om er wel wat van te vinden als je er zelf mee wordt geconfronteerd maar de waarheid is ook dat ik het anders nooit zo had ervaren zoals ik dat nu ervaar.

 

Wij vieren Sinterklaas.

Omdat het er voor mijn gevoel bij hoort.

Het is een traditie.

Net zoals dat ik mijn kinderen de tradities van hun roots meegeef, zoals het vieren van Thanskgiving, Halloween en 4th of July, geef ik ze ook de tradities mee van het land waarin ze opgroeien.

 

Daarnaast genieten mijn al mijn kinderen er enorm van.

De gezelligheid, want dat is waar het feest toch om draait?

We genieten niet van de sfeer die is ontstaan.

Enkele jaren geleden was Joshua nog groot fan van Diego en had hij een identiek pak dat zijn oma voor hem had gemaakt.

Een lach van oor tot oor als hij er in rond liep.

Een in en in gelukkig kind.

 

Door dat ik niet bezig was met dat mensen heel anders in het leven kunnen staan was ik dan ook niet voorbereid op de "haat-opmerkingen" die volgde.

Niet alleen van voorstanders van zwarte Piet maar ook van de tegenstanders.

Mensen die mij erop moesten wijzen dat ik dit niet kon en mocht doen.

Voor mij was het niet meer dan een kind die geniet.

Die de kans krijgt om zich te verkleden als zijn held.

Net zo goed als dat hij graag in een Superman outfit rondliep.

Benadrukte ik met dat Superman-pak, dan zijn adoptie achtergrond?

 

Het was wat de voorstanders van Zwarte Piet hem toeriepen waarom zijn Diego-pak buiten niet meer aan ging.

Als moeder moet je, je kind beschermen en dus moest het pak uit.

Geen moeder laat haar kind uitschelden voor "aap", "meer als een knecht zal je nooit zijn", "ga terug naar je eigen land" en "zwarte loser".

Als er iemand is die mij kan uitleggen wat deze opmerkingen met een kinderfeest te maken hebben, dan hoor ik het heel graag, want hoe lang ik er ook over nadenk, ik zie de link tussen schelden en Sinterklaas, echt niet.

 

Wat mij betreft zijn er Pieten in alle soorten en maten en kleuren.

Precies zoals de maatschappij is.

Doen we niemand tekort.

 

Voor kinderen maakt het niet uit.

Kinderen zijn zoveel flexibeler als dat wij vaak kunnen inschatten. Ik hing van de week de nieuwe Sinterklaas slinger op van de Hema. 

De jongste stond er voor alles op te noemen. Cadeautje, Sinterklaas, Amerigo, witte Piet, bruine Piet enz.

Ook de tv-series waarbij de Pieten veranderd zijn in roetveeg Pieten zorgen bij kinderen niet voor grote twijfels aan het hele verhaal. Al had ik daar zelf wel eerst mijn twijfels bij, moet ik eerlijk bekennen.

Mijn twijfels bleken geheel ongegrond.

Ze keken met net zoveel plezier en hadden maar weinig vragen.

 

Volgens mij moeten we het over iets heel anders hebben dan welke kleur een Piet wel of niet mag hebben.

Volgens mij moeten we het hebben over wat mensen denken te mogen en soms zelfs denken te moeten zeggen.

Want die uitingen die mensen denken te moeten doen zijn mij wel een doorn in het oog.

 

Ik begrijp dat dingen over de pieten-discussie nieuwswaarde kunnen hebben maar doe dit niet uitgebreid op de radio. Uit je mening niet daar waar kinderen zijn, bij een intocht of een evenement.

Want juist nu iedereen begint te roepen, voelen mijn kinderen zich aangevallen.

Juist nu denken mensen dingen te moeten roepen omdat ze voor Zwarte Piet zijn. 

Want echt als jij mijn kind dingen toeroept zal de verschuiving naar een andere Piet niet stoppen.

 

Mijn vader leerde mij dat woorden geen pijn doen.

Ik vind dat onzin.

Toen en helemaal nu.

Want als mijn zoon toegeroepen wordt dat hij zeker makkelijk kan inbreken doordat hij een zwarte Piet is of dat hij Sinterklaas wel heel erg ver vooruit is gereisd en dat ze dachten dat iedere zwarte altijd te laat komt, dan vind ik mijn kind huilend in zijn bed.

Huilend, omdat woorden wel degelijk pijn doen.

 

Ik ken mensen die bewust niet meer naar de intocht gaan.

Niet omdat ze dat niet leuk vinden maar omdat ze bang zijn.

Bang voor wat er geroepen zal worden tegen hun kind.

Hun kind dat toevallig een donkere huidskleur heeft.

 

Dat moet toch niet nodig zijn?!

 

Wat je mening ook is ten aanzien van Piet, je kunt mij niet wijsmaken dat er mensen zijn die bij het uit bed stappen denken "Zo vandaag ga ik eens een kind verdrietig maken".

Want of je nu voor of tegen een verandering bent. We zijn denk ik allemaal voor een geweldig kinderfeest.

Een feest voor iedereen!

 

Sommige noemen mij naïef, maar ik wil en blijf daarin geloven. 

Dat we uiteindelijk allemaal hetzelfde willen, stralende kindergezichtjes (wat voor huidskleur die ook hebben) die genieten van een volksfeest.

Een feest voor het hele volk!

 

Wij stonden gisteren langs de kade en verwelkomde Sint en de Pieten en daarmee een hectische maar heerlijke periode hier in huis.

De gezelligheid van het samen pepernoten bakken, de boeken lezen, de lijstjes maken, de voorpret, het schoentje zetten en vooral het met elkaar genieten van de kneuterige dingen die een traditie met zich mee brengt.

Want een traditie hangt niet vast aan een kleur volgens mij, een traditie hangt vast aan herinneringen die je met elkaar creëert.

De dingen waar je later als volwassenen met een warm gevoel aan terug denkt.

En dat warme gevoel gun ik iedereen.

 

Een fijne Sinterklaas-tijd gewenst namens ons.

 

Liefs,

Charlotte