In mijn vorige blog las je dat Jack en ik nu echt definitief ons adoptieland hebben gekozen. Ons toekomstige kindje zal uit Colombia gaan komen!
Of misschien ook niet. Misschien komt het wel bij ons uit de buurt, gewoon uit Nederland. Want die mogelijkheid is er ook nog steeds, ook al is die kans niet zo heel groot. Vandaag ga ik in op de lezersvragen over Nederlandse adoptie en over de combinatie met adoptie uit het buitenland.
Komt ons kindje misschien uit Nederland?
Wanneer je kiest voor Colombia als adoptieland, kun je daarnaast ook gewoon op de wachtlijst blijven staan voor Nederlandse adoptie.
Dit is niet bij alle landen mogelijk, bij sommige landen moet je van de wachtlijst voor Nederlandse adoptie af zodra je jouw dossier naar het buitenland gaat verzenden, of zodra je dossier door het land is goedgekeurd en je daar echt op de wachtlijst komt.
In ons geval lopen de twee procedures wel naast elkaar. Natuurlijk moet wel zoveel mogelijk voorkomen worden dat er zowel in Nederland als in Colombia tegelijkertijd aan een match wordt gewerkt.
Want twee voorstellen tegelijk accepteren is niet mogelijk.
Alleen praktisch gezien is dat al niet verstandig: je kunt niet een baby'tje uit Nederland meteen maar even 9 weken meenemen naar Colombia om daar een broertje of zusje op te halen. Of een kindje uit Colombia in een thuissituatie plaatsen waar meteen ook een baby'tje bij komt.
Om te voorkomen dat er aan twee matches tegelijkertijd gewerkt wordt, zijn er richtlijnen opgesteld, voor wanneer een stel zowel in Nederland als in het buitenland op de wachtlijst staat.
De richtlijnen.
In ons geval zijn de richtlijnen als volgt. Zodra er een match is uit Colombia, wordt dit doorgegeven aan de Raad voor de Kinderbescherming en worden we op de wachtlijst in Nederland op inactief gezet.
Op het moment dat er juist in Nederland zicht is op een match, zal de Raad voor de Kinderbescherming naar Wereldkinderen bellen om te polsen of er vanuit het buitenland aan een match gewerkt wordt.
Wereldkinderen kan op dat moment naar Colombia bellen, om te vragen wat de status van ons dossier daar is.
Is er in Colombia nog geen zicht op een match dan koppelt Wereldkinderen dat weer terug aan de Raad voor de Kinderbescherming en worden we verder meegenomen in de procedure voor een Nederlands kindje.
Zoals ik in een eerder blog al beschreef, werkt het bij Nederlandse adoptie zo dat de biologische moeder voor (of soms pas na) haar bevalling, 3 ouderdossiers van de wachtlijst te zien krijgt.
Deze 3 dossiers worden geselecteerd op basis van de wensen die de moeder heeft aangegeven.
Uit deze 3 dossiers kiest de moeder de adoptieouders die zij het meest passend acht voor haar kindje.
Jack en ik staan nu een half jaartje op de wachtlijst voor een kindje uit Nederland. In theorie kan het zo zijn dat Jack en ik in dat half jaar al wel eens 1 van de 3 opties zijn geweest voor een moeder, maar het net niet geworden zijn.
Dan weet de Raad van de Kinderbescherming dat wel, en als het is gebeurd na onze inschrijving bij Wereldkinderen dit voorjaar weten zij er ook van, maar wijzelf niet.
Je hoort als aspirant-adoptieouders namelijk pas iets wanneer jouw dossier daadwerkelijk als beste match van die 3 uitgekozen wordt door een moeder.
Wachten op dat ene telefoontje.
Best een gek idee vind ik dat, dat je totaal niet weet wat er speelt op dat gebied er helemaal buiten gehouden wordt.
Het schiet wel eens door mijn hoofd: zouden we wel eens "1 van de 3" zijn geweest?
Of zouden we het afgelopen half jaar nog nooit in beeld zijn geweest?
We weten het niet en als er nooit een match uit Nederland komt, zullen we het ook nooit weten.
Ergens jammer, maar ook wel weer heel logisch dat het zo werkt.
Het lijkt me zenuwslopend als je weet dat je 1 van de 3 opties voor een moeder bent, dat je dan vol spanning zit te wachten of het doorgaat en je uiteindelijk toch niet gekozen wordt.
Zeker als je dat meerdere keren mee zou maken. Dat lijkt me niks.
Bel mij maar gewoon pas als er echt duidelijkheid is.
Als de hele familie gebeld en bezocht kan worden om het geweldige nieuws te vertellen.
Als de slingers opgehangen kunnen worden en de champagne ontkurkt.
Want dat er dan een groot feest komt, dat is wel zeker.
In m'n hoofd heb ik het al helemaal georganiseerd.
Nu nog wachten op dat ene telefoontje....
Liefs,
Sophie.
Reactie schrijven