Hi Charlotte
Hoe is het met je?
Jouw reis naar Florida staat al voor de deur.
Ik kan me zo voorstellen dat je de precisie en time management van een gemiddelde leger leider nodig hebt om met jouw gezin alles goed en op tijd te laten vertrekken.
Hoe doe je dat?
Ben je maanden van te voren lijstjes en schema's aan het maken?
Of ben jij van de last minute planning?
Voor ons duurt het nog even voordat we in november dan eindelijk weer naar Brams roots afreizen.
Ik ben heel benieuwd hoe hij het gaat ervaren. We praten regelmatig over Amerika en over adoptie. In kindertaal uiteraard.
Ik weet bij die peuter nooit echt wat er nu binnenkomt en wat als een mooi sprookje wordt gezien. Dat aspect vind ik dan ook eng.
Ga ik het hem niet lastiger maken door daarheen te gaan? Is hij er niet te jong voor?
Wekt het niet juist vragen op? Vragen waar ik misschien helemaal geen antwoord op kan geven?
Jij bent al eerder terug geweest. Jouw kids waren destijds ook Brams leeftijd.
hoe hebben zij het ervaren?
Kun je een peuter hierop voorbereiden?
Hoe kan ik ervoor zorgen dat het voor hem (en daarmee ook voor ons) een mooi en onvergetelijk avontuur wordt - waar hij nog lang en met een gelukkig hartje op terug kan kijken?
Ik ben benieuwd!
Daarnaast ben ik ook reuze benieuwd naar je Florida tips. Wat moet ik echt zien, bezoeken en niet te vergeten - proeven als we daar zijn?
Ik hoor graag al je tips!
Last but nog least wens ik je uiteraard een fantastische reis. Ga mooie herinneringen maken daar, die gaan een leven lang mee!!
Liefs xxx Natas
Hi Natas,
Florida komt nu echt in zicht.
Nog een paar dagen dan stappen we in het vliegtuig.
Naast dat we heel veel zin er in hebben moet ik ook eerlijk bekennen dat er ook wel wat stress heerst.
Niet slapen doordat er duizend vragen door hun hoofd gaan.
Wel of niet iemand willen ontmoeten.
Wel of niet terug naar bepaalde plekken.
Van verdriet tot ongelofelijke blijdschap, het passeert hier momenteel allemaal de revue.
Of terug gaan verstandig is, welke leeftijd de juiste is?
Ik heb er geen pasklaar antwoord op.
Het is uiteraard bij ieder kind anders.
Dat zie je zelfs binnen een gezin.
Ik kan je enkel zeggen hoe het mij de afgelopen 2 keer is bevallen.
Het was bijzonder.
Bijzonder mooi.
Bijzonder emotioneel.
En soms bijzonder zwaar.
Maar het heeft alle partijen goed gedaan.
De laatste keer dat we terug kwamen was Joshua enorm verdrietig.
Hij miste Amerika.
Was blij om thuis te zijn, zijn vriendjes weer te zien, zijn speelgoed om hem heen te hebben maar het gevoel dat er iets niet compleet was, heeft enkele weken geduurd.
Als hij zou moeten kiezen tussen Nederland en Amerika dan koos hij voor Nederland, zei hij een keer. Maar dan zou hij wel proberen dat zijn buikmama ook hier zou kunnen wonen.
Hij is de lijm van het stel, zeg ik wel eens en dat is in dit geval ook zo.
Hij heeft het liefst iedereen bij elkaar en dat dan even kan is fantastisch maar het is maar voor korte duur.
Toch was het juist voor hem goed, om terug te gaan op jonge leeftijd.
Hun verhaal is niet een verhaal waar ik voor ga zitten op zondagochtend en ze het dan eens haarfijn uit de doeken doe.
Het verhaal is er altijd, het verhaal groeit en de vragen worden beantwoord.
Echt voorbereiden doe ik dan ook niet.
Gewoon net zoals dat we naar Frankrijk, Spanje of Griekenland zouden gaan.
Ik houd het luchtig.
Zie daar hoe iedereen zich voelt en hoe de dingen lopen.
Want dat is wel iets dat ik de afgelopen jaren heb geleerd.
Het loopt toch nooit zo als dat je had gepland.
Ik maak prachtige lijstjes van wat er allemaal mee moet en wat er nog allemaal moet gebeuren voordat we kunnen vertrekken maar dan komt er net een gat in de jurk die mee zou, moeten er nog enkele feestjes gegeven worden en moeten er wat extra ingelaste vergaderingen bijgewoond worden.
Wat ik wel standaard doe is alles noteren wat er in de koffers gaat.
Dat doe ik inderdaad met een militaire precisie. Ik reis namelijk het liefst licht maar dan wel met veel kledingvariatie tot mijn beschikking en dat vergt wat overzicht.
Ook zoek ik van te voren uit wat ik eventueel wil gaan doen. Een plan A en een plan B en uiteindelijk kan het best plan C worden maar dan heb ik enig idee.
Dit doe ik ook om de kosten enigszins binnen de perken te houden, want die lopen snel op met 6 kids.
Het is niet dat ik dan iets niet doe, nee ik wil dan een goedkopere mogelijkheid vinden om hetzelfde te doen.
En 9 van de 10 keer vind ik die ook.
Daarover zal ik binnenkort meer schrijven in een blog want wie wil nu geen korting op vakantie.
Ik heb zeker tips zowel voor wat je absoluut moet eten als waar je zeker moet zijn geweest. Ook die zal ik allemaal op het blog delen.
Vanavond vier ik eerst nog even een afscheidsfeestje voor groep 8 met 25 kinderen hier in de tuin.
Ik hoop dan ook dat de zon zich zal laten zien.
Dinsdagavond is de diplomering van Kyana en enkele uren later zitten we in de auto richting het vliegveld.
Ik riep als puber altijd dat ik niet zo'n saai en voorspelbaar leven als mijn ouders later wou krijgen.... nou dat is in ieder geval gelukt ; )
Lieve Natas,
Tot snel en we houden contact terwijl ik in Amerika zit.
Want herinneringen gaan we zeker maken en veel daarvan zal ik delen.
Ook zal ik voor je op zoek gaan naar de beste cheesecake-spot (na uitvoerig testen, iets wat ik geheel niet vervelend vind) en de leukste shopplekjes !
Liefs,
Charlotte
Reactie schrijven