Mom 2 Mom: Moederdag.

Hi Charlotte.

Hoe gaat het met jullie?

Jij bent vanochtend vast bedolven onder de tekeningen, knutsels en cadeautjes. Met 6 kids kom je vast geen aandacht en liefde tekort!

 

Afgelopen week beschreven we het beiden in onze blogs: Moederdag.

Heel eerlijk: ik heb er een haat-liefde verhouding mee. Het cadeautje van die kleine en misschien ook van mijn grote man: superlief en leuk dat je extra in het zonnetje gezet wordt.

 

Het is echter jarenlang een dag geweest die ik haatte.

 

Op het moment dat we bezig waren met de behandelingen om zwanger te worden, had ik die jaren het allerliefst lekker in bed blijven liggen. Met de dekens over mijn hoofd.

De deur op slot. Flesje wijn op mijn nachtkastje.

Ik kom wel weer tevoorschijn als het achter de rug is. De fik erin.

 

Ik ben nu niet meer ongewenst kinderloos.

Een onvruchtbare vrouw zal ik echter voor altijd blijven. Die zwarte bladzijde uit mijn leven, dat boek- het is gelukkig dicht en het heeft een prima plekje gekregen. Maar het is er nog wel.

Ook dat is een stuk van mij.

 

Ik begrijp dan ook heel goed, dat het voor veel mensen nu niet bepaald voelt als een feestdag.

 

Want waar we een grote groep in het zonnetje zetten, zetten we ook een grote groep in de schaduw.

 

Vrouwen die hun moeder missen.

Vrouwen die ongewenst kinderloos zijn.

Vrouwen die niet bij hun kind kunnen zijn.

Vrouwen op de wachtlijst.

Geboortemoeders, zoals die van onze kinderen.

Moeders die hun kind verloren hebben en ga zo maar door.

 

Laten we vandaag dan ook die vrouwen niet vergeten.

Laten we ze even een hartje onder de riem steken.

Verras ze met een tekening, een chocolaatje, een appje of een belletje.

Gewoon om te laten weten; Ik zie jou. Jij telt ook mee. Je mag er ook zijn. Juist vandaag.

 

Want voor ons is het iedere dag eigenlijk al Moederdag.

Liefs,

Natas

Hi Natas,

 

Hier stond er vanochtend al eentje om 5 uur te roepen "Mama, het is een leuke dag voor je vandaag want het is Moederdag".

Afgezien van het tijdstip is dit toch heerlijk wakker worden.

Die handjes op je hoofd en zo'n natte kus op je wang zijn de beste ingrediënten om de dag goed te beginnen.

 

Toch schiet er op Moederdag sinds een paar jaar ook een steek door mijn hart.

Juist op zulke dagen voelt het incompleet. 

Ik heb zes prachtige kinderen waar ik intens gelukkig mee ben maar het horen er zeven te zijn.

Op zulke dagen als vandaag is dat verlies sterker aanwezig als op andere dagen.

Daarom steken we een extra kaarsje aan voor Jesiah.

 

Ik begrijp dan ook heel goed dat dit voor mensen niet als een feestdag voelt.

Op speciale dagen zijn verlies, onvervulde wensen, gemis en verdriet nog sterker aanwezig omdat je er zo mee met je neus op de feiten wordt gedrukt.

 

Een goede bekende van mij, wil geen kinderen.

Niet omdat ze, ze niet kan krijgen en niet open staat voor een andere optie tot moederschap. 

Niet omdat ze één of andere enge ziekte heeft die ze door kan geven of omdat ze nog steeds op zoek is naar die prins op het witte paard.

Nee, ze wil ze gewoon niet. 

Ze heeft er geen speciale reden voor.

Haar eierstokken rammelen gewoon niet, zoals ze zelf zegt.

Zij haat Moederdag.

Zodra de eerste advertenties verschijnen blijkt ieder jaar weer, dat het de ideale aanleiding is om toch maar weer eens bij haar te moeten informeren of ze echt niet twijfelt, of ze het wel zeker weet, dat het toch maar een eenzaam bestaan is.

Ook voor deze groep is het vaak een moeilijke dag.

 

Moeder zijn ik vind het een eer.

De mooiste titel die ik ooit kon ontvangen.

Er zijn zo veel mensen die de titel moeder niet op de gebruikelijke manier hebben gekregen.

Jij en ik zijn daar voorbeelden van.

Maar ook al die lieve bonusmoeders, pleegmoeders, buurvrouwen die met een pan soep voor je deur staan als je ziek bent, die vrouwen die het in hun hart al zo lang zijn maar nog geen kindje in hun armen mogen hebben, die vrouwen waarvan de kinderen om wat voor reden dan ook niet bij haar zijn. 

Moeder zijn het is niet iets wat komt door een DNA-connectie. Het is een gevoel dat je bij je draagt.

Een gevoel dat met niets te vergelijken is.

Een gevoel dat je de sterkste van de wereld kan laten voelen en een gevoel dat je tegelijkertijd tot op het bot kan raken.

 

Laten we vandaag aan al die vrouwen denken. Niet alleen denken aan ze maar ze het ook even laten weten.

Want moeder zijn is iets wat in je hart zit al lang voordat je je kind in je armen mag houden.

Moeder zijn blijft in je hart als je, je kind niet bij je hebt.

Net zo goed als dat je een kind blijft op het moment dat je, je moeder niet meer bij je hebt.

 

Eigenlijk is het gewoon iedere dag Moederdag!

Fijne dag vandaag, lieve Natas.

 

Liefs,

Charlotte