Moederdag

Heel eerlijk gezegd, zijn er dagen dat ik er niet aan denk.

Het feit dat Bram geadopteerd is, soms vergeet ik het bijna.

We leven ons leven en we doen ons ding. Bram doet het goed, wij doen het goed. Denk ik.

Het gaat zoals jij het wilde.

 

Ik zou nu heel barmhartig kunnen zeggen, dat je elke dag in onze gedachten bent, dat ik bij elke kleine mijlpaal de tranen over mijn gezicht heb stromen, omdat jij dit niet kunt zien.

Maar eerlijk gezegd, het is niet zo.

Het is goed zo.

Dat wil trouwens niet zeggen, dat je geen grote plaats in ons hart hebt.

Je bent regelmatig in mijn gedachten. Vaak zijn dit juist de kleine dingen, op gekke momentjes.

Zo was er die dag in Parijs, een paar weken terug.

Ik kan natuurlijk niet in Parijs zijn, zonder aan eten te denken, dus kocht ik macarones.

De verkoopster draaide zich om, om me te helpen en in een fractie van een seconde, dacht ik dat je voor me stond.

De verkoopster leek als 2 druppels water op je.

Het kan natuurlijk niet, maar toch was daar even het moment.

 

Ik besloot een kleinigheidje voor je te kopen daar, en ook meteen 1 voor je zus en je moeder, om even te laten weten dat ik aan je denk, in Parijs.

Bram was er niet bij, in Parijs, dus dat was niet de connectie.

Het was er gewoon even. Als een verre vriendin.

Dat is ook hoe ik het gevoel het beste kan omschrijven.

Het voelt niet als complex, ingewikkeld of zwaar.

 

Onze zoon heeft een geboortemoeder. En dat ben jij.

Niets meer, niets minder.

Hoewel veel mensen verwachten dat het een extra belasting is.

Het voelt voor ons niet zo.

Mensen plakken graag ergens een sticker op. Om het in een passend doosje te kunnen stoppen. Op de juiste plank, in de juiste categorie.

De realiteit is echter, dat het niet te bestikkeren valt.

Sommige dingen kun je niet uitleggen.

Hoe smaakt water?

Weet ik veel.

Het is niet vergelijkbaar. Het is er gewoon.

En inmiddels ben ik gestopt met uitleggen, want waarom moet ik uitleggen?

 

Omdat dan een wildvreemde, of bekende, die niet in onze schoenen staat, die niet ons pad bewandeld heeft, onze gevoelens gaat snappen?

Heel eerlijk, ik vind het niet meer erg als mensen het niet snappen.

Het irriteert me niet meer, als mensen zeggen "Ik kan me niet voorstellen dat...

Het klopt, dat kun jij je niet voorstellen.

Het hoeft niet. Het is niet belangrijk. Zo lang wij het maar kunnen.

 

Ik ben blij voor je, als het goed gaat met je.

Ik maak me zorgen om je, als het minder gaat.

En gek genoeg kan ik me niet voorstellen hoe het anders zou zijn, zonder jou, simpelweg omdat ik het moederschap niet ander ken, dan op deze manier.

It comes with the package, om het zo maar te zeggen. Het is een extra'tje.

 

Over een paar dagen is het Moederdag.

Bram heeft vanmiddag, toen ik hem ophaalde uit de crèche al enthousiast geroepen dat hij een verrassing voor me heeft gemaakt.

Dat het geheim is, en dat hij dan ook niet mag zeggen dat het een hart met knikkers is.

 

Heerlijk, het kinderlijke enthousiasme en de overgave die hij aan zijn kunstwerk voor Moederdag heeft besteed. 

Ik voel me elke dag moeder van Bram. natuurlijk.

Op Moederdag niet meer dan normaal, maar zeker ook niet minder.

 

Ik heb moeten knokken en moeten vechten. Mijn eigen angsten 100 keer moeten overwinnen. En al mijn verwachtingen heb ik 100 keer bij moeten stellen om moeder te kunnen worden.

 

En nu...

Ik ben er voor hem als hij pijntjes heeft, ik ben degene die er voor hem is, als hij verdrietig is en om samen met hem te gieren van de lach, en hij kruipt elke avond zachtjes bij mij in bed, omdat hij stiekem toch die geborgenheid gewoon nodig heeft.

Die gedachte, dat idee, zijn niet moeilijk voor jou. Dit heb je me zelf verteld. Dit is het leventje, dat jij voor ogen had voor het kindje dat in jouw buik groeide.

In Nederland, bij "His Real Mommy". Dat is zoals jij mij noemt/

Ironisch genoeg, ben ik meestal niet degene die men bedoelt als ze het over "zijn echte moeder" hebben. In de afgelopen 3 jaar heeft alles inmiddels een plekje gekregen, zijn eigen draai en invulling.

Wij hebben ons leven, jij dat van jou.

 

Ik voel me niet gewoon Moeder.

Ik voel me moeder, met dikgedrukte neonletters.

Die titel is me niet aan komen waaien, die heb ik keihard verdient, die draag ik dan ook met gepaste trots.

Zijn we jou dan vergeten, op deze speciale dag?

Zeker niet.

Moederschap heeft niets met biologie te maken.

Dat zit in je hart.

Ook in dat van jou, op jouw manier, dat weet ik.

Net zoals het in het hart zit van jouw moeder en jouw zus.

Zoals jullie ook in ons hart zitten.

 

Dus denken we even extra aan jou, op deze komende Moederdag.

Niet met een traan, maar met een lach.

Niet met een leegte, maar juist met een extra blij gevoel en een vol en dankbaar hart.

We vieren het moederschap. Jij daar, wij hier.

Niet met een zwart randje, maar met neonletters.

Ik niet in jouw plaats, jij niet in mijn plaats.

Want liefde is het enige dat vermenigvuldigt, als je het deelt/

Ik wens je een fijne Moederdag!

 

Liefs Natasja.

 

Vind je het leuk om meer te zien over Natasja's dagelijkse leven? Volg haar dan op Insta