Van alle onderwerpen die wekelijks voorbij komen, is er 1 die er met kop en schouders bovenuit steekt.
Het is waar ik dagelijks over word aangesproken op straat, waar ik de meeste vragen over krijg.
Waar de meeste opmerkingen over komen.
Waar uren aandacht aan wordt besteed, elke week weer en waar mensen ons aan herkennen: Het haar van Bram.
De weelderige krullen, die net zo eigenwijs uit zijn hoofd groeien, als dat de peuter zelf is.
De haardos, die perfect past bij zijn opgewekte en vrolijke karakter.
Maar ook de bos die zo groot en lang is, dat ik weleens grap dat het voor Bram moet voelen alsof er een deken of een smeulend schaap op zijn hoofd ligt, zodra het kwik de 20 graden aan tikt.
De lente in aantocht.
Met de lente in aantocht werd het echt tijd om ook dit schaapje te scheren. En voor het eerst in anderhalf jaar moest de schaar dus in de krullenbol, besloot ik.
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, kan ik je verzekeren. Als witte mama ben ik niet heel bekend in de wereld van de afro haren.
Bij mijn eigen trouwe kapper, hoef ik met deze afro krullenbos niet aan te komen, hier moet een specialist aan te pas komen.
Maar ja, waar vind je die?
Via via kreeg ik een tip.
De heren van Intensso in Dordrecht, daar moest ik zijn. Dus trok ik de stoute schoenen aan en maakte ik een afspraak.
Bram was voorbereid. Nadat we een kleine discussie hadden in bad: "Ik wil geen stekels mama"-"wees gerust Bram, jij krijgt geen stekels".
"Ik wil mijn gekke krullen mama"- "Die mag je houden, jongen".
Vertrokken we naar Dordrecht.
Naar de kapper.
We lopen samen, zoals elke week over de markt en de dames van de bloemenkraam roepen ons enthousiast na "Ik kom zo, we moeten naar de kapper!"
"Naar de kapper? Met hem? Nee joh, het is juist zo gaaf! Omdraaien! Afbellen! Je krijgt spijt!" roepen ze.
Even krijg ik de neiging om lekker om te draaien, een bak koffie te halen en terug naar huis te rijden, maar we besluiten toch maar door te zetten.
Als we in de kapsalon binnenstappen, is het er al gezellig druk.
Het is vrijdagmiddag 14.00 uur en er is volop bedrijvigheid.
Er wordt geknipt en geschoren, er wordt gekletst en gelachen.
Bram is het enige kind en ik ben de enige vrouw en tevens de enige zonder kleurtje.
Nu zijn de rollen dus een keer omgedraaid en is Bram niet de uitzondering in het gezelschap.
De kapper die vandaag bij hoge uitzondering aan het haar van mijn Bram mag zitten, stelt zich vriendelijk voor.
Ik ben Everon, vertelt hij.
Ik vertel Everon dat ik zijn pain in the ass ben, vandaag.
Want elke centimeter die jij er af gaat halen, wil ik van te voren zien, vriend, bedenk ik me.
Inmiddels heb ik letterlijk zweet op mijn handen staan, en heb ik al 100 doemscenario's in mijn hoofd, hoe Bram de boel bij elkaar gilt.
Zijn hoofd wegtrekt onder het knippen waardoor er happen uit zijn bos geknipt worden. Of een kapper die niet zo nauw kijkt, en mijn krullenbol kortwiekt, waardoor ik straks met een getrimde poedel de deur uit loop....alles spookt door mijn hoofd.
Mijn kleine vent klimt in de grote kappersstoel en bekijkt alles vol interesse.
De kapper vertelt dat zijn dochtertje hetzelfde haar heeft als Bram, dat stelt gerust.
Het gaat beginnen!
Ik laat foto's zien van kapsels die ik leuk vind.
Hij knikt, Bram kijkt ademloos toe en dan gaat het beginnen.
De tondeuse zoeft over zijn hoofd, mijn zenuwen gieren door mijn lijf.
Bram blijft muisstil zitten.
Geknipt worden in een speelgoedauto...een poppenhoek, toeters, bellen en ballonnen....daarvoor ben je bij deze kapsalon aan het verkeerde adres.
Een goede knipbeurt, strakke contouren en jongens die precies weten waar ze mee bezig zijn-zonder poespas, dat is wat je mag verwachten hier.
Bram vindt het geweldig, ik vergeet zelf om een filmpje voor hem op te zetten.
Geconcentreerd kijkt hij hoe de krullen naar beneden vallen.
"Vind je het spannend, Bram? vraag ik na een poosje.
Hij knikt, even zijn hand maar vasthouden dan.
"Vind je het wel leuk spannend?"vraag ik voorzichting.
"Ja!" fluistert hij.
Volgens mij is hij stiekem hartstikke trots, als ik hem zo zie zitten, op die grote stoel.
Tussen al die grote jongens.
Een klein uur later, lopen we samen naar buiten. Bram ziet er super strak uit, met zijn nieuwe coupe. Nog steeds de grote, onstuimige krullenkop. Maar met mooie contouren en de mat is uit de nek.
Een hip koppie, met gelukkig nog zijn kenmerkende krullen.
Hij is er zelf ook erg blij mee, zo blijkt als de eerste de beste voorbijganger wordt getrakteerd op een uitvoerige voorstelling van de billendans, bedacht en uitgevoerd door Bram.
De meiden van de bloemenkraam.
De meiden van de bloemenkraam steken goedkeurend hun duim op, als we langs lopen.
"Jaaaaa, gaaf koppie hoor, Bram!" roepen ze goedkeurend als we teruglopen.
Hoe blij Bram is met het resultaat, blijkt de volgende morgen, als hij wakker wordt.
"Mama, heb ik nog mijn gekke nieuwe krullen?" vraagt hij meteen zodra zijn ogen open gaan.
Ja hoor jongen, die zitten er nog.
En met en blij gezicht loopt hij naar de spiegel.
En ik weet het, er zijn zo veel belangrijkere dingen dan zijn haar.
En ik ben onwijs dankbaar dat ik me hier lekker druk over kan maken.
Want dit is natuurlijk een heel luxe kopzorg. Letterlijk en figuurlijk!
Meer weten over Natasja? Volg haar dan op Insta voor een inkijkje in haar dagelijks leven.
Meer weten over Intensso Hairstyles? Ook zij zijn te vinden op Insta!
Reactie schrijven