De maan heeft hier thuis een speciale betekenis.

Nu weet ik dat de maan enorm hip en trendy is op het moment maar dat is niet de reden. Ik geloof best dat de maan op heel veel van invloed zal zijn maar ik moet eerlijk bekennen dat ik mij er niet in verdiept heb. Tijd gebrek, gebrek aan interesse, andere prioriteiten maken dat het lezen van een bericht over de maan en hoe de stand is en wat we dus nu kunnen verwachten is voor mij net zo'n abacadabra is als dat vroeger een ingewikkelde wiskundeopgave dat voor mij was.

 

Dat die maan een speciale betekenis hier thuis heeft komt door de allereerste ontmoeting met de biologische familie van River en Jeremiah. Het was op een aardbeienveld dat we de biologische familie voor het eerst allemaal bij elkaar zagen. De plaats waarin de kinderen geboren zijn staat bekent om de aardbeien en ook hun familie verdient hier regelmatig hun geld mee.

Terwijl wij de lekkerste aardbeien ooit hadden geproefd en wat stonden te praten over koetjes en kalfjes wees hun overgrootoma naar de maan die al zwak te zien was.

Ze zei "Kijk straks zit er een enorme afstand tussen ons in en zullen we elkaar niet meer zien maar we weten wel dat we iedere avond naar dezelfde maan kijken".

Vanaf dat moment had de maan een speciale betekenis.

Bij het naar bed brengen vragen de kinderen dan ook met grote regelmaat of buikmama de maan ook al kan zien (er zit natuurlijk een flink tijdsverschil tussen Nederland en Florida). 

 

Toen we vorig jaar hun biologische oma voor het eerst mochten ontmoeten bleek de maan ook voor haar een speciale betekenis te hebben. Jaren leefde zij op het straat maar ook tijden in het bos. 

Terwijl we in een restaurant op ons eten aan het wachten waren tekende zij met River. Ze tekende een maan en begon te schrijven. Waar ik dacht dat ze de tekst I love you to the moon and back zou schrijven, schreef zij iets anders.

Ze schreef "I will watch over you".

Daarna vertelde ze dat er niets of niemand is dat altijd bij je blijft. De zon kan zich een dag niet laten zien maar de maan is er altijd. Ze was dan wel heel lang geen onderdeel van de kinderen hun leven geweest en er was heel veel gebeurd, dingen die nooit hadden mogen gebeuren, maar vanaf nu zou ze hun maan zijn. 

 

Een tijdje terug overleed hun overgrootoma. Ze was ziek en stierf snel. Alhoewel de titel overgrootoma anders doet vermoeden was ze nog niet oud. 

Het was een schat van een mens, zo'n vrouw die met niets iedereen aan elkaar kon verbinden. Een groot verlies.

Ik wou een aandenken en dat moest iets met de maan worden en ging op jacht.

Overal kwam ik dingen met de maan tegen maar veelal posters die echt overal hangen op het moment.

Zoiets moest het niet worden. De betekenis van de maan is hier in huis uniek, dus een poster die op elke hoek van de straat hangt deed daar geen eer aan.

Ik kwam nog wel een beeldje tegen maar ook dat was het toch niet echt.

Uren heb ik scrollend op mijn telefoon doorgebracht maar het DIT is het-moment bleef uit.

 

Door de verbouwing kwam het een beetje op de achtergrond te liggen. 

Geen tijd om te zoeken en ik moest al zoveel dingen zoeken dat ik ook eigenlijk gewoon geen zin meer in zoeken had.

Toen kwam ik per toeval Lady Of The Fresh Moon tegen op Instagram. 

Het was liefde op het eerste gezicht. Ik keek op haar website en las daar hoe ze gemaakt worden en zag daar de roze maan, de strawberry moon die nu boven mijn bureau hangt.

Het lijkt wel zo te hebben moeten zijn. 

De aardbeien en de maan die beide zo'n speciale betekenis hebben voor ons komen in dit prachtige schilderij samen.

 

Het is niet zo maar een schilderij, er is veel meer dan enkel verf in verwerkt.

Zo is er rozenkwarts in verwerkt. Rozenkwarts is de steen van de liefde en vrede en heeft een zachte en liefdevolle energie. Rozenkwarts helpt je weer contact te maken met je gevoel. Hun biologische overgrootoma had heel veel moeite met het feit dat de familie de kinderen niet zelf kon opvangen. Ze vertelde dat het zeker geen beslissing uit gemak was geweest maar een beslissing uit liefde, zij konden de kinderen onmogelijk bieden wat ze nodig zouden hebben. Het idee dat ze wel naar dezelfde maan zouden kijken bood haar gevoel van rust, ze kreeg vrede met de immens moeilijke situatie waarin ze zaten.

Er zit ook Noordzeezand verwerkt in het schilderij. Het strand en de zee zijn heel belangrijk voor Joshua zijn moeder. Zij zegt altijd als je het water maar lang genoeg volgt dan komen we bij elkaar uit.

We hadden al iets wat die opmerking symboliseerde maar dat dit nu ook samen kwam in dit schilderij maakten dat ik zeker wist dat dit hem moest worden.

 

Al snel stond de postbode voor de deur met een groot plat pakket. Ik vond het best wel spannend om open te maken. Niet zo zeer of het nog heel zou zijn, want het was zeer goed verpakt maar meer of het in het echt net zo zou zijn als dat het op mijn beeldscherm leek.

Het was zelfs nog mooier, dit is de maan die er moest komen.

Uiteraard ging er een foto richting Amerika zodra de maan hing. 
Helaas is hun overgrootoma overleden vlak nadat wij er waren voor de laatste keer. De rest van de biologische familieleden waren er allemaal van overtuigd, dat ze dit prachtig zou hebben gevonden.

We konden niet bij de begrafenis aanwezig zijn. De kinderen die ze er zo graag bij gehad zou hebben waren er niet. Geld voor een echte mooie plechtigheid ontbrak maar ze had zich altijd zo ingezet voor andere dat iedereen bij sprong. Er werd een afscheidsdienst in een park georganiseerd. Iedereen nam wat te eten en te drinken mee. Wij video-belde even en toen was daar dat enorme doek wat tussen 2 bomen hing waarop vanuit een truck foto's werden geprojecteerd. Een enorme man met een niet al te beste reputatie (zoals mij later werd uitgelegd) wist dat ze graag al haar achterkleinkinderen erbij had gehad. Hij plaatste een grote foto van River en Jeremiah op het doek zodat ze er ook "bij" waren.

 

Als ik nu die maan zie hangen, dan zie ik niet een maan. Ik zie niet dat ding in de lucht waar dit allemaal mee begon. Ik zie liefde, een hele dikke reminder dat liefde in alle vormen en maten komt. Dat het soms pijn kan doen, loslaten kan betekenen maar ook dat je de hoop nooit mag verliezen. Liefde is iets wat je overkomt, iets wat je niet kunt verklaren, iets waar je niet zonder kunt en wat soms op een totaal andere manier zich aandient dan dat we ooit hadden kunnen bedenken.

Als er iets is dat ik geleerd heb van adoptie dan is het wel hoeveel facetten er aan liefde zitten. 

Die maan die staat voor mij voor liefde, voor de liefde die ik voel voor mijn kinderen hun familie. De liefde voor hun roots maar bovenal voor de liefde waarmee zij mij en mijn andere kinderen ook opnamen. We werden familie.

We zijn voor altijd verbonden!