In mijn vorige blog beantwoordde ik de vraag hoe Jack en ik omgaan met het wachten. Een andere vraag die regelmatig aan ons gesteld wordt, is of we al bezig zijn met het inrichtingen van de kinderkamer.
En zo ja, hoe we dat dan doen als we nog niet weten welke leeftijd het kindje gaat zijn, en of het één of twee kindjes gaan worden?
Vandaag ga ik in op dit onderwerp en geef ik ook een korte update over de laatste ontwikkelingen in ons adoptietraject.
De kinderkamer inrichten.
De kinderkamer inrichten...
Ik heb er vaak over nagedacht. Wat moeten we ermee?
We hebben boven 3 slaapkamers, waarvan we er eentje zelf gebruiken, een gebruiken we nu (omdat we de luxe nog hebben) als kledingkamer en de derde is in ieder geval bedoeld om ooit kinderkamer te worden.
Toen we na het afronden van de VIA-cursus definitief besloten om door te gaan met adoptie, kreeg ik ook ineens zin om iets met dat derde kamertje te gaan doen.
Het was altijd een soort opslagplaats, met nog wat onuitgepakte verhuisdozen, van onze verhuizing 2,5 jaar terug.
Verder stond er een logeerbed, een aantal grotere dingen die niet meer op zolder pasten maar ook nergens anders in huis gebruikt konden worden, een paar koffers....en dat vond ik altijd prima.
Tot dus de VIA-cursus was afgerond. Toen kwamen de kriebels om toch eens iets te doen met dat kamertje.
Dus werden er witte gordijntjes opgehangen, werden de muren olijfgroen gesausd (geschikt voor zowel jongen als meisje) en werden de opbergdozen en andere spulletjes naar elders in huis verplaatst.
Iets aan de muur.
Graag wilde ik iets aan de muur hangen of alvast iets neerzeten.
Via internet vond ik een mooie quote en deze heb ik via Fotofabriek.nl op canvas laten afdrukken.
Ik weet nog hoe happy ik was toen het doek werd thuisbezorgd. Mijn eerste aankoop voor de kinderkamer!
Daar was hij dan, een simpele witte achtergrond, met in speelse zwarte letters de tekst:
We loved you
before we knew you
Even when there was
just hope for you
We loved you.
Het canvas werd de dag van bezorging natuurlijk meteen opgehangen. Ik weet nog dat ik er, na het ophangen, foto's van maakte en deze meteen appte naar Jack, naar mijn moeder en naar vriendinnen.
Wat was ik trost op deze eerste aankoop!
Het stond perfect bij het witte houtwerk en de olijfgroene muren.
Van de moeder van Jack kregen we in die tijd een schattige knuffel.
Ook die werd in het kamertje gezet. En ineens was ons rommelhok een kinderkamer.
Nog zonder meubels, maar als je binnenliep was het heel duidelijk wat de bestemming zou worden van deze kamer.
Wat kunnen we al kopen?
Dus we zijn zeker al bezig met de kinderkamer.
De basis is klaar (muren gesausd, tapijtje op de vloer, gordijnen hangen op)
Een bedje kunnen we nog niet kopen, omdat we niet weten of het een wiegje moet zijn, een ledikantje, of al een kinderbed.
Ook weten we niet of we er eentje of twee moeten kopen.
En naast knuffels kunnen we nog geen speelgoed of kleertjes kopen, omdat we de leeftijd nog niet weten.
Ik weet al wel ongeveer hoe ik het kamertje verder wil gaan inrichten.
We hebben nog ergens een leuke oude kast staan, die ik graag wil opknappen met krijtverf, zodat ik die ook alvast neer kan gaan zetten.
Die zal dan ooit als kledingkast gebruikt gaan worden.
Het toekomstige bedje wil ik dan graag dezelfde uitstraling geven, als dat mogelijk is.
Verder zag ik laatst bij een vriendin van een heel schattige kleine wereldbol. Bij haar stond hij op de piano in de woonkamer als accessoire, maar ik denk dat zoiets ook erg leuk zou zijn voor in onze kinderkamer.
Ook zag ik bij een interieurwinkel een wereldkaart, afgedrukt op steigerhout. Zoiets lijkt me ook erg leuk, voor aan de muur.
Ook wil ik graag een paar dingen terug laten komen van het land waar ons kindje vandaan komt. Hoe weet ik nog niet precies, maar dat komt vast vanzelf als ik er weer eens voor ga zitten.
Ideetjes genoeg nog dus, voor de verdere inrichting. Heel actief ben ik er overigens niet meer mee bezig op dit moment.
Het ligt een beetje stil, met name omdat ik druk ben met andere dingen.
Dus het is tot nu toe een half-af project, onze kinderkamer.
Toch weer een beetje rommelhok.
De eerste maanden nadat de wanden waren gesaust, het canvasdoek met tekst aan de muur hing, de gordijnen waren opgehangen en de knuffel een plekje had gekregen in de kamer, liep ik er wel eens zomaar binnen.
Soms ging ik even op de grond zitten, om na te denken.
Over hoe ons kindje er uit zou gaan zien, uit welk land het zou komen, hoe oud het zou zijn, of de klik er wel meteen zou zijn, of het 1 of 2 kindjes zouden worden....En dat was best fijn.
Maar af en toe werd ik er ook wat verdrietig van, dat lege kamertje.
Nu is de situatie zo, dat er langzamerhand toch af en toe weer een opbergmand of koffer of zoiets in de kinderkamer terecht komt. En ergens vind ik dat ook niet erg.
Het kamertje zal waarschijnlijk nog een hele tijd leeg staan, en als het helemaal af is maar er is nog geen kindje, voelt dat ook een soort confronterend vind ik.
Omdat je dan echt een lege plek hebt in huis.
Dan voelt het voor mij alsof je in de wachtstand staat, en zoals je in mijn vorige blog las, is dat juist iets wat ik wil proberen te voorkomen.
Dus "mag" het kamertje wat mij betreft voorlopig weer even gebruikt worden als rommelhok. Wie weet veranderd mijn idee hierover weer zodra ons dossier echt officieel ergens in het buitenland ligt.
Wie weet komt er dan een drang om alles weer zoveel mogelijk af te maken.
Maar voor nu zit ik even in de fase van loslaten.
De basis is er nu, de rest komt ooit wel
Alhoewel...Die wereldbol was wel echt heel leuk. Misschien toch maar eens even op internet speuren deze week!
Update adoptietraject.
Wat betreft ons adoptietraject, hebben Jack en ik laatst een uitgebreid telefoongesprek gehad met een medewerker van Wereldkinderen.
Op de inschrijfformulieren hadden we aangegeven dat we met name geïnteresseerd waren in Colombia, maar ook nog wel wat informatie wilden over Thailand en de Filipijnen.
Dit met namen omdat Colombia een tijdje stil heeft gelegen en nu als een experimenteel contact gezien wordt-met bijbehorende onzekerheden. We wilden daarom graag wat "vergelijkingsmateriaal".
Na het telefoongesprek met Wereldkinderen, zijn we toch weer een beetje gaan twijfelen.
Moeten we nu wel, of niet definitief voor Colombia gaan?
In mijn volgende blog lees je hier meer over.
Tot dan!
Liefs,
Sophie
Reactie schrijven