Mom 2 Mom Help ik word een moeke!!

Hi lieve Natas,

 

Weet je, ik wordt oud!

Bij de eerste zonnestralen stond ik fanatiek schoon te maken...ja, echt!

Opeens begreep ik waar die voorjaarsschoonmaak vandaan komt.

 

Maar dat is niet het ergste!

Nu de twee oudste echt ouder worden, is er steeds vaker een moment waarop ik denk "Ja, leuk heb je helemaal gelijk in" maar mijn moeder stem antwoord dan iets totaal anders in de trant van "Doe je voorzichtig" of "Let je goed op!".

 

Het is niet dat ik ze geen jeugd gun. 

Of dat ik gehoopt had dat ik een stel brave kippetjes zou krijgen die altijd op zaterdagavond op de bank zaten in pyjama maar mijn hemel wat een aanslag op je hart is het als ze groter worden.

Ik begrijp op eens al die momenten dat ik op tijd thuis moest zijn. De momenten dat mijn moeder zei dat ze niet sliep totdat ik thuis was. 

 

We zijn allemaal jong geweest en we hebben hopelijk allemaal er van genoten!

Toch zijn er grote verschillen met toen. 

Je leest meer over wat er mis gaat.

Ik ken de verhalen van coma-zuipers, lachgasballonnen en aanrandingen maar het is niet zo dat, dat er vroeger totaal niet was. Het bereikte enkel minder mensen.

Je zag geen foto's er van de volgende dag op Facebook.

Het was iets waarvoor je makkelijker je hoofd kon omdraaien.

Ik was niet bereikbaar voor mijn ouders als ik weg was, een mobiele telefoon bestond nog niet.

Als ze mij kwijt zouden zijn geweest dan hadden ze in de auto moeten stappen om mij te zoeken.

Nu weet je altijd waar je kind is. Een telefoontje of appje bij je verwijderd.

Maar je weet ook (vrij) exact wat ze uitvoeren...en of je dat altijd wilt weten als moeder??!!

 

Djimon is student en daar hoort een studentenleven bij.

Iets wat ik hem enorm gun want dat leven is iets waar je later met zoveel plezier naar terug kijkt maar toen hij donderdagavond aankondigde dat hij zaterdag naar Den Bosch ging. Daar ergens in de buurt in een hotel ging slapen en FLINK carnaval ging vieren, dacht ik niet "wat leuk geniet ervan!".

Ik zag allerlei doemscenario's, ging dingen als een doorgeslagen moeke vertellen. Kortom ik word oud.

De filmpjes die hij mij stuurde lieten zien hoe hij optimaal genoot en gaven mij toch rust.

Ik sliep toen hij mij ergens halverwege de nacht appte dat hij in zijn hotel was.

Bepaalde foto's werden niet naar mij maar naar Kyana gestuurd. 

Ik kreeg de gecensureerde varianten en dat was meer dan prima.

Gisteravond kwam hij terug, vol met verhalen. 

Ik luisterde terwijl ik eigenlijk zou gaan slapen. 

 

Hij heeft genoten en ik ben (gelukkig) nog steeds niet grijs.

Ik wil geen moeke zijn en ze de dingen verbieden of ouderwetse tips geven waarbij hun denken "Tuurlijk mam, vroeger was alles anders".

Dus lieve Natas, zullen we binnenkort samen in de lampen hangen. Gewoon als "onderzoek", om te weten hoe het ook al weer was, om de juiste tips te vergaren en gewoon omdat ik nog helemaal niet toe ben aan oud worden.

 

Liefs,

Charlotte

 

 

 

 

Hi Charlotte,

 

Hou op!

Dit jaar word ik 40. Ik ben zwaar in ontkenning. Als ik oude klasgenoten tegenkom, die inmiddels grijs geworden zijn, of waarbij de rimpels spontaan ingeschoten zijn -dan denk ik heel naïef "Die heeft een kort nachtje gehad zeker".

 

Soms denk ik dat ik een oude vriendin zie, als ik een tiener voorbij zie fietsen in een flits, niet beseffende dat de vriendin die ik in gedachten heb, inmiddels ook gewoon een 40-er is, en niet de tiener die ik nog voor me heb.

 

Oude foto's zijn in mijn gedachten wel 10 jaar geleden gemaakt. Terwijl dit plaatje vaak al meer dan 20 jaar oud is.

 

Even voor de beeldvorming:

17 jaar geleden werd Pim Fortuyn vermoord.

De Spice Girls...1996 was hun hoogtepunt. Dat is 23 jaar geleden.

Dirty Dancing? 30 jaar geleden!

Kurt Cobain zou dit jaar 50 geworden zijn.

Jurassic Parc is een jaar ouder dan Justin Bieber.

De laatste aflevering van Friends is 14 jaar oud.

 

Dit rijtje maakt je voor je gevoel 10 jaar ouder in 10 seconden. Geen dank ; -)

 

Ik snap je punt hoor, voor wat betreft het stappen van de kids.

Vroeger was het niet anders.

Het liefst ging ik 5 dagen per week. En ik kan me nog goed herinneren dat ik midden in de nacht mijn moeder wakker maakte om te vertellen dat ik nu met die ene leuke jongen gekust had.

 

Natuurlijk is het nu een andere tijd.

Maar ook in onze hoogtij stapdagen waren er zat risico's.

Het was de tijd van gabber en van hakken. De tijd van Parkzicht en Club X, de tijd van R&B Parties.

Maar ook de tijd van party drugs.

De tijd van grunge muziek en de tijd van blowen.

 

Ik denk ook niet dat het ligt aan wat er voor handen is. Drugs was overal, nu ik er aan terugdenk.

Ik denk dat het ligt aan hoe sterk je in je schoenen staat.

Hoewel de verleidingen overal waren en er flink werd aangedrongen ("niet zo ongezellig, 1 pilletje kan echt geen kwaad, je bent toch geen mietje"), ben ik nooit in de verleiding gekomen om me te storten in partydrugs en andere grote verleidingen.

 

Natuurlijk ben ik weleens echt goed dronken thuisgekomen.

Meer dan eens ook wel, heel eerlijk gezegd.

Zo kwam ik weleens thuis zonder schoenen, want ja- als je hakken zeer doen - dan gooi je ze toch gewoon weg?

Regelmatig moest ik de volgende dag nog even de stad in en had ik weer geen idee waar ze dit keer waren gebleven.

 

Natuurlijk heb ik domme dingen gedaan en heb ik de bloemetjes vaak en veel buitengezet.

Ik heb geflirt, gezopen en gefeest. Jarenlang.

En ik hoop dat Bram dat ook gaat doen. Ik hoop dat hij me dan ook in vertrouwen gaat nemen over alle avonturen die hij zal gaan beleven.

Ik hoop dat hij het leven ook gaat vieren, zoals wij dat deden en doen.

Met volle overgave en vooral ook met zijn volle verstand.

 

Lieve Charlotte.

Afgelopen zaterdag stond ik om 22 uur mijn fris gewassen gordijnen op te hangen.

Truttiger wordt het nooit, besefte ik me.

Dus ja, laten we binnenkort in de gordijnen gaan hangen, alsjeblieft!!

 

Ik kijk er nu al naar uit.

Veel liefs, Natas