Mom 2 Mom Genderneutraal opvoeden.

Hi Natas,

 

Hier was het een flink emotionele week. Wat is het moeilijk om je kind verdriet te zien hebben.

Donderdagavond zou hij op stap gaan met een stel vrienden maar besloot dat niet te doen. Zijn verdriet om zijn poes is te groot. Vanochtend stuurde hij mij een app met daarin de link naar een krantenbericht over de steekpartij in Groningen. 

Als hij was gegaan dan had hij ongetwijfeld ook op dat terras gezeten. 

Heel even was ik blij met zijn grote verdriet. Je moet er toch niet aan denken dat een avondje stappen voor je kind zo eindigt.

 

Toen ik verder keek in de krant viel mijn oog op de kop; Minister wil eind aan seksistisch speelgoed.

Minister van Engelshoven (Emancipatie) roept speelgoedfabrikanten op om het rolbevestigende speelgoed dat ze produceren 'onder de loep te nemen'.

Personeel in speelgoedwinkels mag klanten straks niet meer vragen of het "voor een jongen of een meisje is?".

Daarnaast gaat het bedrijfsleven speelgoed ontwikkelen 'dat niet discrimineert'.

 

Ik kan hier dus helemaal niets mee.

Als ik hulp vraag bij het vinden van een cadeautje dan moet die verkoopster dus met allerlei cryptische vragen komen tot waar het kind van houd. Nog even en we mogen niet meer de leeftijd noemen want wie bepaald dat, dat niet als discriminerend word ervaren.

Laat ik voorop stellen dat ik niet in hokjes denk. Misschien dat ik daardoor deze hele discussie niet snap.

Waarom is het rolbevestigend als een meisje een keukentje uitkiest voor haar verjaardag en een jongetje een werkbank?

Dat is toch het gevoel dat wij er zelf dan bij hebben?

Met drie jongens en 3 meisjes in huis heeft elk soort speelgoed wel zijn plekje hier in huis gehad.

Ik kan je verzekeren dat de jongens net zo veel, misschien nog wel meer dan de meisjes met poppen hebben gespeeld. Zinsy was een heuse Bob de Bouwer en Kyana kreeg de kriebels van Barbies. Djimon daar in tegen had een pop met een balletpakje.

Voed ik ze genderneutraal op?

Nee, absoluut niet!

Ik heb drie zoons en drie dochters.

Maar alle zes de kinderen mogen zijn wie ze zijn. Hun eigen voorkeuren hebben. Doen waar zij zich fijn bij voelen. Dragen wat zij mooi vinden.

Daarvoor heb ik geen term als 'Genderneutraal' nodig. Bij mij heet dat gewoon mogen zijn wie je bent.

 

Ik ben van mening dat sommige mensen doorslaan.

Vorige week las ik over een stel die niet het geslacht van hun kind bekend willen maken omdat het zelf mag zien wie hij is.

Kan dat dan niet als de mensen in je omgeving weten of het een jongetje of een meisje is?

Dan heb je naar mijn mening erg kortzichtige mensen in je omgeving of moet je, je minder van hun mening aantrekken.

 

Ruim 20 jaar ben ik nu eigenaresse van een kinderopvangorganisatie. In al die jaren is er slechts 1 ouder geweest die moeite had dat zijn zoontje met een keukentje speelde. Dat was iets voor meisjes.

Ik vraag mij dan ook sterk af hoe groot de groep is waarvoor genderneutraal nodig is. We kunnen in plaats van zo'n term toch beter onze denkwijze aanpassen en gewoon allemaal denken wat fijn dat, dat kind gelukkig is. Of dat nu met een prinsessenjurk, een ridderhelm of een knuffel is.

Gewoon kind laten zijn, naar mijn idee komen ze daar het verste mee.

 

Lieve Natas,

Zie ik het nu helemaal verkeerd of is het echt iets wat we gewoon in sommige mensen hun denkpatronen aan moeten passen en er verder gewoon niet zo krampachtig mee om moeten schieten.

Ik hoor het graag van je en een heerlijk weekend toegewenst.

 

Liefs, 

Charlotte

Hi Charlotte,

wat ontzettend vervelend, je huisdier verliezen is echt een drama.

Het is echt het maatje van het gezin he.

Sterkte met dit gemis. En wat een geluk bij een ongeluk dat je zoon niet in de buurt was van dat afschuwelijke incident.

Ik hoor vaak om me heen "kleine kinderen, kleine zorgen-grote kinderen, grote zorgen".

Sinds ik moeder ben, snap ik ineens de lading van dit gezegde.

 

Ik vind - zoals bij zoveel dingen - dat we een beetje doorslaan in het hele 'gender neutrale' gebeuren.

Vooropgesteld dat ik een grote voorstander ben van diversiteit op alle mogelijke vlakken, vraag ik me wel af, of we het niet te moeilijk maken allemaal.

 

Bram speelt met poppen en met auto's.

Wil soms lippenstift op.

En als hij gelukkig wordt van nagellak, dan vind ik dat best.

 

Hij draagt regelmatig kleding die eigenlijk op de meisjesafdeling hing, want een leuke skinny jeans op de jongensafdeling, wil helaas nog niet altijd lukken. 

Op zijn kamertje hebben we behang geplakt met o.a. veldbloemen.

Hij loopt regelmatig in een luipaard printje en zijn haar is best lang. Omdat ik (en gelukkig hij zelf ook) dat leuk vind. Zijn lievelings sokken zijn roze met grote pauw er op. Bram is gewoon Bram. En hij is een jongen.

 

Natuurlijk mag hij later kiezen wat hij wil worden. Brandweerman, visagist, astronaut, kunstenaar of meisje.

Het maakt mij allemaal niets uit, zo lang hij maar gelukkig is. 

Dat wil niet zeggen, dat ik hem gender neutraal opvoed.

 

Het verborgen houden van een geslacht, is voor mij net zo bijzonder als vertellen dat je gezinsuitbreiding krijgt, maar niet of het om een puppy of een baby gaat, omdat de baby zelf mag kiezen of hij/zij/het later mens of labrador wil zijn.

 

Maken we het niet juist extra lastig voor de kids, door dit soort dingen in twijfel te trekken?

Geven we niet teveel keuze?

Het klopt, je kind vraagt er niet om, om een stempel jongen of meisje te krijgen. Maar zeg eerlijk: je kind heeft ook geen keuze gehad op de vraag waar hij/zij geboren is. Of met welke huidskleur.

En de leeftijd zoal Emiel Ratelband.

Misschien was Bram stiekem liever een Eskimo meisje geweest.

 

Begrijp me goed, als blijkt dat een kind doodongelukkig is en liever een ander geslacht had gehad, dan snap ik echt dat daar serieus mee om wordt gegaan. Doen!

 

Laten we inderdaad niet vergeten dat ze mens zijn. En kind zijn.

Laat ze spelen, met nagellak, met auto's met poppen.

 

Ik voed mijn kind liever ruimdenkend op dan genderneutraal, dat lijkt me een prima basis om op te bouwen.

En of hij dan wil bouwen op een bouwplaats of aan een poppenhuis, dat zal mij een zorg zijn.

 

Een heel fijn weekend & veel liefs

Natas