Ik was gek op mijn oma. 

Alle twee mijn oma's waren toffe dames waar ik veel van heb mogen leren maar met eentje had ik een speciale band.

Ze noemde zichzelf altijd mijn grootste fan en ik denk dat dat oprecht klopt. Niemand die ik ben tegen gekomen in mijn leven nam iemand zoals hij of zij was, zoals zij dat deed. Vaak accepteerde zij bepaalde dingen al voordat de ander dat deed. Of eigenlijk was het geen accepteren, voor haar was iedereen gewoon perfect zoals hij of zij was.

Zo kwam een van mijn neven schoorvoetend aan oma (toen al dik in de 80) vertellen dat hij op jongens viel. Oma zat daar in haar stoel en klapte enthousiast in haar handen terwijl ze uitriep "Kind, wat fijn dat je het nu zelf ook weet!".

Toen ik met een vriend langskwam waar sommige zich bij afvroegen of dit nu wel een match was (iets wat bij een puber redelijk averechts werkt) zei zij "Geniet ervan, leer ervan en laat het een mooie herinnering zijn".

Ook zij wist dat dit van voorbijgaande aard zou zijn maar streek mij nooit tegen de haren in. Precies de reden waardoor ik alles met haar deelde.

 

Dan ging ik bij haar logeren en lagen we uren te kletsen in haar bed. Een bed waar borden boven hingen van de watersnoodramp, waar een flesje eau de cologne op het nachtkastje stond en waar op het bed altijd een flanellen dekbedhoes lag. 

Dat flanel was heerlijk zacht en warm en ben ik blijkbaar gaan associëren met de warmte die mijn oma mij gaf want toen ik op zoek ging naar nieuw beddengoed en zag dat Snurk nu ook flanellen beddengoed had wist ik dat het dat moest worden.

De twee kleintjes kozen hun eigen print uit en een dag later werd de doos bezorgd.

 

De print is werkelijk te schattig voor woorden. Bij Jeremiah zijn botenbed combineren de visjes, de zeehond en pinguïn perfect. River haar bed is nu echt in herfstige sferen door de eikeltjes, het konijn en de eekhoorn. De kinderen waren direct enthousiast over de print maar nog meer over hoe zacht de stof is. 

Ik lig iedere avond nog even bij de kinderen om de dag door te nemen. Even een een op een momentje.

Terwijl ik onder het dekbed kroop begonnen de herinneringen te stromen. 

Ondanks dat ik super gek ben op mijn oma heb ik het eigenlijk nooit over haar met de kinderen. Ze was al overleden ver voordat zij geboren werden. Enkel Djimon heeft ze nog gezien een week na zijn geboorte, enkele weken later stierf ze. 

 

Maar nu ik daar lag en die zachte stof weer voelde bracht het zoveel herinneringen terug, net alsof er een luikje geopend werd.

Zo lig ik nu dus al avonden te vertellen over hoe het was bij mijn oma, wat voor dingen we samen uithaalde, wat voor geheimen ik haar vertelde en waarom ze voor mij speciaal was. De kinderen zuigen de verhalen op en toen ik afgelopen vrijdag het bed ging verschonen vroeg River "Wil je snel wassen want ik wil vanavond weer onder mijn oma Swart dekbed slapen".

 

Raar is dat toch dat een bepaalde geur, smaak of stof je terug kan brengen naar een situatie van heel lang geleden.

Eigenlijk heb ik niet heel hard een dekbedovertrek nodig maar ik ga toch sparen voor eentje op mijn bed want dat ligt toch iets comfortabeler als een eenpersoons-bed als je uren samen ligt te kletsen.