De tekst die op mijn scherm verschijnt steekt recht in mijn hart. De wanhoop dat zij er nu niet kan zijn voor haar kind druipt van ieder woord af.

De paniek dat ze niet gelooft zal worden en dat daardoor kostbare tijd verloren gaat voel ik in ieder woord.

Ze liegt vaak. Niet alleen over het nemen van een extra koekje, ze liegt ook over grote dingen. Dingen die er toe kunnen doen.

Het is een tweede natuur geworden, een overlevingstactiek. De kinderen weten dat ik een hekel heb aan liegen en waarom ik het gevaarlijk vind. 

Als je maar vaak genoeg liegt zal je waarheid ook in twijfel getrokken worden.

Toch besluit ik haar vanaf minuut 1 hierin te geloven. 

Niet omdat ik tegen beter weten in wil denken dat ze tegen mij wel eerlijk was al die tijd, want ik weet dat ze vaak zat tegen mij heeft gelogen. Inmiddels ben ik na al die jaren een meester in het doorprikken van de leugen, met bewijs erbij. Iedereen die vaak een leugen te horen heeft gekregen van een verslaafde weet dat je die leugen kunt weerleggen maar dat er bewijs zal moeten zijn wil die ander misschien erkennen dat het een leugen was.

 

Het kan haar mateloos irriteren als ik haar leugen doorprik maar aan de andere kant kan ze ook zeggen dat het een eigenschap is die ik moest bezitten, dat we daarom door een deur kunnen, dat de wetenschap dat ik niet haar speelbal kan zijn er voor zorgt dat er wederzijds respect is.

Ik zeg haar direct dat ik haar geloof, dat ik weet dat ze niet zou liegen als het medisch gezien nadelig kon zijn voor haar kinderen. Ik vertel haar dat ik weet dat ze het beste met ze voor heeft en dat een leugen daar niet bij past. 

Weet je dat zeker? verschijnt er op mijn scherm.

Ik weet direct waar ze op doelt. Ze heeft namelijk wel eens gelogen over de gezondheid van een van de kinderen. Ze heeft er zelfs papieren voor in het ziekenhuis verandert. Een daad uit wanhoop. Een actie waarmee ze hoopten dat haar kind de zorg zou krijgen die het nodig had. Dat klinkt natuurlijk een beetje dubbel, papieren veranderen en liegen voor de beste zorg, maar ze deed het juiste. Natuurlijk zou het nooit nodig moeten hoeven zijn dat iemand zo tot wanhoop gedreven dingen uitvoert maar ze had gelijk. Had ze dat niet gedaan dan was dit kind misschien niet "gezond" genoeg verklaart geweest voor adoptie.

Ik schrijf terug; Ja, ik weet dat je nu de waarheid spreekt, dat er geen verborgen agenda is.

 

Haar angst van niet gelooft worden is voelbaar. Ze gooide zoveel weg door de drugs, een van die dingen was haar geloofwaardigheid. Ze leeft soms van leugen naar leugen. Het feit dat ze intelligent is en een goed geheugen heeft ondersteunt haar hierbij want ze praat zichzelf niet snel vast maar ondanks dat het haar tweede natuur is geworden weet ze het wel altijd. Het is niet zo dat ze in haar eigen leugens is gaan geloven.

We praten verder over hoe het onderzoekstraject eruit zal gaan zien. Ze is heel helder en reageert met vragen die dat onderstrepen.

Op de vraag of ze dan nuchter is of juist heeft gebruikt kan ik geen eerlijk antwoord geven. Ze is al zolang, zo zwaar verslaafd dat je het niet echt meer aan haar merkt. Ze ziet er niet uit als verslaafde krijg ik vaak te horen als ik een foto van haar deel en dat klopt. Ze heeft na die tientallen jaren intensieve verslaving nog steeds al haar tanden en is daar ook trots op. Het is iets dat ze met haar moeder deelt. Als je hun vraagt wat je een dakloze het beste kunt geven dan is het antwoord een tandenborstel. 'Eten ligt in iedere prullenbak, een kam vinden lukt ook wel maar een tandenborstel is persoonlijk. Een tandenborstel zorgt ervoor dat je je mens blijft voelen'.

Ze is ook verre van uitgemergeld en heeft geen slechte huid oid maar schijn bedriegt. Deze vrouw is sinds haar 10e zwaar verslaafd.

Aan drugs, nooit aan drank want drank heeft hele nare associaties voor haar. Drankmisbruik binnen pleeggezinnen en wat dat voor haar betekende is een van de dingen die ze juist met drugs probeert te vergeten. Zoals ze zelf altijd zegt "Je begint met drugs om 1 ding te vergeten en dat werkt. De pech is alleen dat het je iedere keer meer geeft wat vergeten moet worden tot het moment dat jij vergeten wordt door de wereld".

 

Het traject voor River is inmiddels begonnen. Er zijn gesprekken geweest met VISIO en het visuele onderzoek heeft inmiddels plaatsgevonden. River blijkt weinig contrasten te zien en ziet beter bij flinke schemer dan bij goede verlichting. Er is onder andere al gekeken naar welke leesgrootte ze wel goed kan lezen en zo zal bijv haar chromebook op school ingesteld gaan worden. Een pet op haar hoofd moet het meeste zonlicht weghalen waardoor ze ook meer ziet. Een zonnebril biedt hierin geen oplossing doordat ze weinig contrasten ziet en die met een zonnebril nog minder worden. Aankomende weken staan er nog vele onderzoeken gepland en ook FAS zal bekeken gaan worden.

Het is zeker niet zo dat ik mij moeilijker bij FAS als bijvoorbeeld CVI zou kunnen neerleggen maar de titel doet er aan de andere kant van de oceaan wel heel veel toe.

 

Hun buikmama blijft op haar manier betrokken en kwam met een artikel waaruit de vraag naar voren komt of het wellicht ook door de vader overgedragen kan worden. Voor haar zou dit veel verklaren aangezien de vader van River veel dronk in de tijd dat River verwekt werd. Op dit moment drinkt hij niet meer maar destijds was hij vaak dronken.

We zullen zien wat de uitslag zal zijn, welke naam eraan gekoppeld gaat worden, wat de vooruitzichten zullen zijn voor nu kan ik alleen maar hopen dat ze elkaar zullen zien. Hoe groot die kans is weet ik niet?

Na het bericht van hun Amerikaanse oma heb ik nog contact gehad met hun buikmama maar nu blijft de chat leeg. Het kan van alles betekenen, ze kan zich schuil houden, ze kan vast zitten en alles er tussen in. Dagelijks check ik de gevangenissen maar tot nu toe staat ze er nog niet tussen. We houden hoop want wat gun ik het ze om elkaar in de armen te sluiten, elkaar in de ogen aan te kijken, elkaar te zeggen wat ze te zeggen hebben en die pannenkoeken samen te eten.

Nog even en dan weten we of het lukken zal maar mocht het niet lukken dan zullen de kinderen weten hoe graag hun buikmama het wou, hoeveel er van ze gehouden wordt, daar en hier.