Ze had allerlei redenen aan mij gegeven waarom ze die laarzen moest hebben.  Van dat ze overal bij zouden staan tot dat ze vast en zeker heerlijk zouden zitten. Het zou eigenlijk gewoon dom zijn als ik ze niet zou kopen.

Ze had wel 1000 redenen opgenoemd maar pas toen de laarzen al 2 dagen in huis waren kwam ik achter de daadwerkelijke reden waarom deze laarzen zo belangrijk voor haar zijn.

 

Toen ze binnenkwam en ze ze aandeed straalde ze van oor tot oor. Het was al laat toen de postbode aan de deur kwam dus ze werden gepast met een pyjama. Heel precies werden ze door haar naast haar bed gezet toen ze ging slapen. Het zou het eerste zijn wat ze zou zien als ze wakker zou worden vertelde ze mij toen ik de kamer uitliep.

Ik ging een uurtje later nog even wat wasgoed in haar kast leggen en daar lag ze. Een gelukzalige glimlach op haar gezicht, haar laarzen om haar armen geschoven, ver weg in dromenland.

 

De volgende dag sprak ze non stop over haar laarzen, of ik begreep hoe mooi ze waren en bovenal hoe belangrijk ze waren.

Ik zag niet wat ze eigenlijk wou zeggen. Ik zag alleen haar enthousiasme over de laarzen. Ik zag niet het verhaal wat achter dat enthousiasme schuilging.

Tot ze ze er maar op bleef hameren dat ze ze moest laten zien aan haar oma in Amerika. 

Normaal is daar heel veel contact mee maar toevallig is die deze week in North Carolina en heeft ze niet echt een goede internetverbinding. River wil vaker dingen aan haar laten zien of vertellen dus nog ging er geen belletje bij mij rinkelen.

Het was het moment dat ze 's nachts in mijn bed kroop en vroeg of het nu licht was in Amerika. 'Probeer haar dan nu te bereiken, misschien lukt het nu. Oma moet weten dat het met mij goed gaat, ze moet die laarzen zien'.

De tranen liepen inmiddels over haar wangen, pure wanhoop in haar stem.

 

Uiteindelijk kwam het hele verhaal eruit. 

River stelt veel vragen. Wil overal de details van weten. Zo vroeg ze ook aan haar oma wat ze wel altijd had toen ze op straat leefde. Het antwoord was een tandenborstel. Ze had al die jaren ervoor gezorgd dat ze altijd een tandenborstel had. Zodra je je tanden verliest wordt terugkeren naar de maatschappij nog moeilijker was de reden die ze River gaf.

River vroeg haar ook wat naast een dak boven je hoofd en eten datgene was wat haar oma het liefste wilde hebben toen ze op straat woonde.

Haar oma vertelde haar toen dat ze altijd keek naar de schoenen van mensen en als ze dan iemand voorbij zag lopen met cowboylaarzen dan wist ze 'die heeft het goed voor elkaar'. Die laarzen gingen symbool staan voor geluk, voor een gelukkig leven, voor je geen zorgen hoeven maken.

Het was daadwerkelijk het eerste wat haar oma kocht nadat ze na jaren op straat te hebben gewoond een woning kreeg. Haar oma zei haar toen 'Als je iemand ziet met cowboylaarzen dan weet je die snapt geluk, die is gelukkig'.

 

Die woorden zijn in River haar hoofd een eigen leven gaan leiden. Toen haar oma mij een paar weken terug vertelde dat ze het moeilijk vind dat ze de kinderen zo weinig echt kan zien, dat ze wou dat ze hun geluk mee kon krijgen door af en toe een kijkje te nemen, dat ze hoopt dat de kinderen haar leven zullen begrijpen en niet veroordelen was er een meisje dat meeluisterde. Een meisje dat dat Engels veel beter had begrepen dan iemand ooit had kunnen bedenken.

Een meisje van bijna 9 dat een oplossing bedacht. 

Een oplossing in de vorm van laarzen.

 

Oma zag de laarzen en zij begreep het meteen.

In alles was duidelijk dat dit om een connectie ging die door niets verbroken kon worden, niet door een oceaan, niet door elkaar niet echt zien. Deze twee begrijpen elkaar.

Die laarzen, ik vind ze nu nog mooier dan ik ze al vond.

Ze staan voor zoveel, voor geluk, voor liefde, voor begrip, voor doorzettingsvermogen.

Ze passen dus perfect bij mijn meisje. Mijn meisje dat op haar eigen unieke manier de wereld een stukje mooier maakt.