Vandaag ben je elf jaar geworden. Het kleine meisje dat je was is steeds meer op de achtergrond geraakt en de puber staat steeds meer op de voorgrond. Na de zomervakantie begin je aan je laatste jaar op de basisschool. Het is een enorm cliché maar o zo waar, wat is het allemaal snel gegaan. Wekenlang riep je dat je niets voor je verjaardag hoefde te krijgen want wat je echt wou kon niet.

De volgende dag besefte ik mij dat ik teleurgesteld was. Ik wil haar verwennen op haar verjaardag, haar dat ultieme cadeau geven. Daarmee rees ook de vraag doe ik dit voor mezelf of echt voor haar? Zij zit er niet op te wachten en vind dat een cadeau helemaal niet bij een verjaardag hoeft. Ik daarentegen vind dat wel. Het is haar verjaardag maar ik zie het al voor mij dat iemand vraagt en wat heb je gekregen en dat zij antwoord "Niets".