Ik vroeg laatst via Instastories waar jullie graag een blog over zouden willen lezen. Wat kwamen er veel vragen binnen, enorm bedankt daarvoor! Een van de vragen die zeer vaak gesteld werd was op welk moment ik de kinderen heb verteld dat ze geadopteerd zijn.

Vragen veranderen naar mate de kinderen ouder worden en soms zijn er vragen waarbij ik nooit stil gestaan had dat die gesteld zouden gaan worden.

Het is vrijdagavond. Ik ren snel door de supermarkt om mijn weekendboodschappen nog net voor sluitingstijd bij elkaar te verzamelen. In mijn ooghoek zie ik een vage kennis. Ze kijkt me aan. Aarzelt en loopt dan vastberaden en met luide stem op me af. "Hey Natas! Jij gaat toch adopteren?! Wat leuk, maar hoezo: Heeft je vriend dood zaad ofzo?" Bam!

29 september is een speciale dag. 29 september is de verjaardag van Joshua zijn biologische moeder. 29 september is een dag die we sinds een paar jaar niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Maar is dit nog wat hij wil of is het iets wat bijna een traditie is geworden en eigenlijk helemaal niet meer zijn wens is?

Adoptie, het is een fenomeen dat altijd een reactie opwekt. Mensen vinden er nou eenmaal iets van.Is dat erg? Totaal niet, de meeste reacties zijn namelijk leuk, lief en aardig. Mensen vinden het vaak leuk, soms knap of "niets voor mij". Hoe dan ook: Iedereen vindt er iets van. Het is vaak het onderwerp van gesprek. Dat ik er vaak over schrijf, zegt natuurlijk ook iets en is ook een oorzaak hiervan. Ondanks dat zijn er nog steeds misverstanden, ik neem je mee.

Ik schreef het al in, wat deel je wel en wat deel je niet, dat ik een gesprek had met één van de kinderen. Een gesprek waar ik torenhoog tegenop zag maar wat totaal anders verliep dan ik ooit had kunnen bedenken. Hoe het verliep, lees je nu.

Wat deel je wel en wat deel je niet op social media? Het is een onderwerp waar iedereen, zeker de laatste tijd een uitgesproken mening over heeft. Ik geef direct toe dat ik het een lastig onderwerp vind en dat het bij mij al voor heel wat hoofdbrekers heeft gezorgd. Iets wat je online plaatst is niet zo maar weg. De invloed daarvan besef ik mij maar al te goed. Heb ik dan het "recht" om iets over mijn kinderen online te plaatsen, of dat nu een foto is of een geschreven stuk?

Het is een zonnige dag, en ik sta met mijn vriendin op het strand. Met de voetjes in de zee, terwijl we onze kids nauwlettend in de gaten houden langs de vloedlijn. In eerste instantie dacht ik Nee. Ik bedoel, ik werk nog, zie mijn vrienden gelukkig nog regelmatig. Ben nog niet van mijn zwarte humor af en heb ook gewoon nog het gevoel dat ik Natasja ben, en niet alleen Mama.Maar als ik er dieper over nadenk, besef ik dat alles is verandert. Is dat erg? Totaal niet!

Zes kinderen aan tafel tijdens een maaltijd zorgt voor genoeg gespreksvoer. Vaak door elkaar heen, hun verhaal vertellend maar een enkele keer is er een verhaal waardoor iedereen stil valt.