Eindelijk was het zover, na maanden wachten was dan daar het moment we zouden vertrekken naar Florida in de hoop daar hun buikmama's en overige familieleden te ontmoeten. Maar bij de overstap ging het mis en moesten we alsof we een stel criminelen waren het vliegtuig verlaten. Het enige wat naar Florida vertrok was onze bagage.

Het moment van afscheid nemen kwam steeds dichterbij en daarmee ook het besef dat ik hun moeder weer niet zou zien. Was het enkel om ons te beschermen of was het iets wat ze niet aankon? Beide kon ik enkel waarderen en respecteren maar ondanks dat was het iets wat niet goed voelde. Voor mijn gevoel moest ik haar zien, moest ik haar in de ogen kijken en was er nog iets om te zeggen.