Mensen zullen weten hoe hun start is geweest. Ben je niet bang dat mensen hun erop zullen veroordelen? Nee, ik weet dat ze op dingen veroordeeld en beoordeeld zullen worden. Hun huidskleur, hun achtergrond en juist dat is de reden dat ik het deel. We vinden in Nederland dat we iedereen gelijk moeten behandelen maar tussen vinden en doen ligt nog een enorm verschil.

Nooit heb ik zelf iets gebruikt, toch spelen drugs een belangrijke rol in mijn leven. Dagelijks wordt ik geconfronteerd met de gevolgen van een drugsverslaving, ik zie de strijd die het kost om niet te gebruiken, ik zie hoe makkelijk er weer terug gevallen wordt, ik zie hoe lang je de schijn op kunt houden door 'normaal' te leven. Ik was mede daardoor enorm benieuwd naar het boek van Parttime Junkie van Renee Kelder.

Ik sta altijd heel vroeg op om alles en iedereen op tijd voor school klaar te krijgen. Het snijwerk voor het avondeten heb ik dan vaak al gedaan, de eerste wasmachine draait, broodtrommels zijn gevuld, haren worden gedaan... Dat loopt 9 van de 10 keer als een trein. Totdat een van de wagons een afslag moet nemen omdat zijn hoofd overloopt van vragen. Vragen waar echt een antwoord op moet komen voordat hij naar school gaat.

Ik kan niet anders zeggen dan dat mijn kinderen het hele Coronaverhaal en de beperkingen die het oplegt enorm goed oppakken. Ze zijn angstig geweest toen hun zus zo ziek was en waren toen niet helemaal zichzelf maar dat zijn ze inmiddels wel weer en nu komen er vragen om de hoek kijken. "Wat als je nooit meer mag reizen en ik mijn moeder nooit meer kan zien?"

De wekelijkse briefwisseling tussen Natasja en Charlotte. Deze week over waarom kan de ene verslaafde uitgroeien tot volksheld en draaien we voor de andere ons hoofd om.