Mijn kinderen mogen van mij weten wat er in de wereld speelt maar er is nieuws dat ik graag voor ze verberg. Ze hoeven niet alle ins en outs over corona te weten, ze hoeven niets te weten over gezinsdrama's en zo had ik ook liever gehad dat ze niets hadden meegekregen van de baby die gevonden werd in een container. Maar toen ik Jeremiah en River hoorde praten vandaag bleek dat ze alles hierover hadden meegekregen.

Eindelijk na twee weken is er vooruitgang. Even kreeg ik gisteren de schrik om het hart toen ik uit het niets knallende hoofdpijn kreeg, iets wat ik anders nooit heb.

Moet ik mij schamen dat ik zo van jullie geniet? Soms voelt het zo wrang dat ik van jullie knuffels, jullie verhalen, jullie zijn zo intens kan genieten, terwijl dat allemaal niet zo was geweest als er niet zoveel leed aan vooraf was gegaan. Moederdag is een van die dagen dat ik nog meer als anders aan hun biologische moeders denk. Ieder jaar hebben we contact op die dag. Dit jaar was ze mij voor, met een prachtig geschenk in de vorm van een brief.

Als je blogt krijg je reacties, soms onder je artikelen, soms openbaar onder je foto's maar veel vaker in een pb, dm of een mailtje. Wat vind ik die leuk om te ontvangen, om te lezen wat jullie van een artikel vinden. Hoe jullie er in staan. Wat jullie mening is. Soms krijg ik een bericht dat mij echt enorm raakt.