De vraag waarom ik voor adoptie koos in plaats van pleegzorg krijg ik met grote regelmaat. Vaak volgt daarna de zin "er zijn in Nederland ook heel veel kinderen die wachten op een plek in een gezin". Van die zin is geen woord gelogen en ik ben mij daar ook heel bewust van maar ik koos voor adoptie met een reden.

Al zes jaar lang heeft Merdith een kinderwens. Langs de weg van PGD en KID werd ze zwanger maar moest ze ook weer afscheid nemen. Meredith houd hoop, ooit worden zij en haar man, papa en mama.

Ik ben zwanger!" "Wat een verrassing! Wat tof, gefeliciteerd!" roep ik enthousiast uit! Tot zo ver niks geks. Het is een gesprek wat tientallen keren gevoerd wordt. Toch voel ik een paar gezichten mijn kant op draaien. Vragende blikken, Misschien afwachtend, observerend. Of met een lichte angst, ironie of met een licht gevoel van medelijden."Oeh, het zal voor jou wel een dingetje blijven zijn he, zo'n zwangerschap" hoor ik vragen. Dan wordt het stil.