In Nederland zijn veel multiculturele adoptie- en pleeggezinnen. In zestien interviews worden in woord en beeld jongeren geportretteerd die opgroeien in zo'n gezin.

Ze kijkt mij aan en vraagt dat "Heb jij ooit bedacht hoe het voelt als je nooit op iemand lijkt en iedereen je daar telkens aan wil herinneren?"' Ze is trots op haar krullen enz maar wil op mij lijken en heeft dus hulp gevraagd aan haar broer om een masker te maken. Dat op mij lijken uiteindelijk niet zo goed bij haar past wordt al snel duidelijk.

Ze was toch maar 10 dagen oud toen je haar adopteerde, dan zal ze er wel nooit last van hebben. Iets wat vaak gezegd en gedacht word maar ook als je heel jong bent als je geadopteerd word, zijn er momenten waar je gewoon simpel weg denkt "Adoptie is stom!".

Hij is erg stil en bij iemand met volume standje hard, valt dat extra op. Terwijl ik de auto parkeer, kijkt hij mij aan met hele grote ogen. "Mam, P zegt dat jij mij hebt gekocht en omdat ik bruin ben en jij wit, ben ik dus een soort slaaf". Ik weet niet wat ik hoor en kan dan ook eerst alleen maar uitbrengen, "natuurlijk niet mannetje".