Is open adoptie nu wel handig voor kinderen? Is het niet enorm verwarrend? Zijn het dan wel écht jouw kinderen? Is open adoptie altijd enkel mooi en gezellig? Dat laatste zeker niet, maar waard is het, het allemaal absoluut!

De afgelopen dagen kreeg ik ontelbaar vaak de vraag 'Hoe gaat het met jullie?' Een kort en simpel antwoord is daar niet op te geven vandaar dit blog.

Het woord dankbaar lijkt wel onlosmakelijk verbonden te zijn aan het woord adoptie. Begrijp mij niet verkeerd, ik ben enorm dankbaar dat mij de zorg is toevertrouwd maar mijn kinderen hoeven nergens dankbaar voor te zijn. Dat krijgen ze wel vaak te horen en een ontmoeting met een wildvreemde dame liet mij inzien wat dat kan veroorzaken.

Het is mijn verjaardag. Hoe anders sta ik nu in ouder worden dan vorig jaar. Zag ik er vorig jaar nog tegenop, nu ben ik er dankbaar voor. Voor een keertje vertel ik waarom ik dit zo anders ben gaan zien.

De wekelijkse briefwisseling tussen Natasja en Charlotte, deze week over dankbaar zijn voor je adoptie. Is dat iets wat je als kind hoort te zijn?

Soms heb je van die weken, dat het lijkt alsof er een maand in 7 dagen gestopt moet worden. Verjaardagsfeestje Bram, intocht van Sinterklaas, Thanksgiving, een huwelijksfeest, beste vriendin die 40 werd en tussendoor moest er ook nog even gewerkt worden. Vandaag is het op de kop af 3 jaar geleden dat we Bram voor de allereerste keer zagen. 3 jaar is omgevlogen, en het voelt als gisteren, dat we het vliegtuig instapten om aan ons grootste avontuur ooit te beginnen.

De wekelijkse briefwisseling tussen Natasja en Charlotte over alles wat ze meemaken, wat ze even kwijt moeten of waar ze een mening over hebben. Dit keer over Thanksgiving en Black Friday.