Na ruim twee weken was dan eindelijk het moment daar dat Kyana uit haar kamer mocht. Wat is het raar, prachtig en ontzettend ontroerend om je kind weer in je armen te sluiten.

Eindelijk na twee weken is er vooruitgang. Even kreeg ik gisteren de schrik om het hart toen ik uit het niets knallende hoofdpijn kreeg, iets wat ik anders nooit heb.

Er was niets toegezegd maar toch had ik hoop dat we vandaag de bloeduitslagen te horen zouden krijgen maar helaas tot op heden weten we nog niet of er nog iets anders is wat haar zo ziek maakt.

Het coronavirus treft iedereen op welke manier dan ook. Als moeder en ondernemer houd ik iedere ontwikkeling nauwgezet in de gaten want ik zorg niet alleen voor mijn zes kinderen, ik ben ook verantwoordelijk voor mijn werknemers en de kinderen die wij opvangen. Met kinderen die tot de risicogroep behoren heb ik zeker mijn angsten maar ik zie ook iets moois. Een bijwerking van het virus waarvan ik hoop dat die achterblijft zodra het virus definitief vertrokken is.

Deze week hebben Natasja en Charlotte het over het Coronavirus. Hoe ga je om met de angsten die je kind heeft als het om het virus gaat en is het raar dat je het zelf toch ook wel spannend bent gaan vinden?