Over minder dan 3 maanden vliegen we naar Florida. Terug naar hun geboortegrond. Op zoek naar ontbrekende puzzelstukjes, in de hoop heel veel van hun biologische familieleden te zien. Het is hun grootste wens om hun buikmama te zien, het liefst zouden ze wat tijd met haar doorbrengen, maar wat als ze niet komt?

Met het verstrijken van de tijd werd het haar duidelijk dat er deze Kerst geen berichtje zou komen van haar buikmama. Ze werd boos, baldadig, brutaal en uiteindelijk intens verdrietig. Dit was niet hoe Kerst had moeten zijn. Maar dan bedenkt ze opeens dat ze gewoon te weinig tijd had en is ze strijdlustiger dan ooit.

Ze kijkt mij aan en vraagt dat "Heb jij ooit bedacht hoe het voelt als je nooit op iemand lijkt en iedereen je daar telkens aan wil herinneren?"' Ze is trots op haar krullen enz maar wil op mij lijken en heeft dus hulp gevraagd aan haar broer om een masker te maken. Dat op mij lijken uiteindelijk niet zo goed bij haar past wordt al snel duidelijk.

In de eetkamer liggen je cadeautjes op je te wachten. De ballonnen hangen en de taart staat klaar. Vanmiddag zullen we facetimen met buikmama. Zij was het die mij gisteravond schreef "Bijna is onze superheld jarig. Hij leerden ons vanaf dag 1 angst omzetten in kracht. Tranen in een lach en bewees dat geluk nooit te klein is om uitgebreid te vieren. Batman, Spiderman, de Hulk allemaal hebben ze een superkracht, wij weten wat de superkracht is van onze superheld". En zo is het!