Vorige keer schreef ik over hoe we in Amerika een free clinic bezochten en wat de arts daar zei. Jeremiah was geen "standaard" baby dat had ik wel door maar ik maakten mij geen hele grote zorgen. Het waren prachtige weken die we hadden in Florida. Ik zat ondanks alles op een roze wolk. Er was na al die maanden van spanning een soort rust over mij gekomen. Een gevoel dat alles eindelijk op zijn plek gevallen was.

We vieren ieder jaar de verjaardagen van de biologische moeders. Een dag waarop we taart eten, contact hebben en veel over haar praten. 31 oktober was het de verjaardag van een van de moeders. Na het plaatsen van een foto van de kinderen met haar verjaardagstaart, op Instagram, kreeg ik ongekend veel berichtjes met vragen. Waarom ik het vier, of ik het moeilijk vind enz. Ik leg dat graag uit want zonder deze vrouw, had ik de kinderen die mij mama noemen, nooit gekend.

River en Jeremiah hebben altijd geweten dat ze geadopteerd zijn en ook dat ze nog broers en een zus in Amerika hebben. Met twee broers was contact, er was echter 1 ding. De broers wisten niet dat River en Jeremiah hun zusje en broertje waren. Ze wisten zelfs niet dat ze geadopteerd zijn. Tot één van de broers op onderzoek uit ging. Wat volgde was een prachtige ontmoeting.

Deze reis staat naast genieten in het teken van het ontmoeten van de biologische families van de kinderen. Het vinden van antwoorden op hun vragen. Gisteren was er een hele speciale ontmoeting. Een ontmoeting met een lach en een traan.

Met nog minder dan 20 dagen op de teller voordat we naar Amerika vertrekken is Florida vaak onderwerp van gesprek. Het bleek al snel dat hele andere dingen herinneringen achter hadden gelaten dan dat je zou verwachten.