Ze komt dwars uit school. Haar hoofd hangt naar beneden. Haar antwoorden zijn kort en bozig. Bij binnenkomst slingert ze haar tas in de hoek, trapt haar schoenen uit, gooit haar jas over het hok van de hond en gaat naar de wc. Vanachter een gesloten deur hoor ik haar heel boos en geïrriteerd mopperen. Ze praat niet tegen mij maar is in een hevige discussie met zichzelf verwikkeld.

Je zag het overal voorbij komen op Internet "YouTube-ster geeft geadopteerd kind na drie jaar terug aan adoptiebureau". Direct ontplofte mijn inbox, meer dan 300 berichtjes van mensen die graag wilden weten wat mijn mening er over was. Ik heb toen iedereen geantwoord dat ik er later op terug zou komen, dat moment is nu. Ik wou namelijk eerst zelf meer er over lezen omdat ik weet hoe media woorden kan verdraaien en omdat ik uit eerste hand en van heel dichtbij weet dat het vaker gebeurd.