We hadden gisteren te horen gekregen dat er vandaag bloed geprikt zou gaan worden bij Kyana. Hoe laat ze precies daarvoor langs zouden komen was onbekend. Dat maakt ook niets uit aangezien wij toch altijd thuis zijn nu we nergens heen mogen.

 

Inmiddels is er al een ochtendroutine hier thuis ontstaan. Met zeven kinderen in huis is dat ook gewoon nodig, tenminste voor mij wel anders word ik gillend gek.

De twee kleintjes zijn altijd heel vroeg wakker, rond zes uur. Ik sta dan met hen op, doe wat in het huishouden terwijl zij televisie kijken. Om kwart voor zeven kleed ik ze aan en beginnen we aan de schooltaken. Doordat de meeste dan nog slapen in huis zijn ze niet zo snel afgeleid. De twee jongste kinderen hebben te maken met verminderde concentratie dus daar moet ik wel rekening mee houden. Om 8 uur schuift ook Joshua aan en om 9 uur ontbijten we met zijn allen. Kyana eet dan wat op haar kamer. Ze at vandaag niet veel en viel daarna weer in slaap, waarna wij verder gingen met het schoolwerk.

Slapen is eigenlijk nog het enige wat ze echt doet. Veel mensen vragen of ze zich niet verveeld maar daar heeft ze geen last van. Ze vind het saai omdat ze gewend is om veel mensen om zich heen te hebben maar ze heeft nergens echt behoefte aan om te doen, daar voelt ze zich te slecht voor. Ze kijkt af en toe wat op Videoland of Netflix maar valt al snel weer in slaap.

 

Terwijl wij aan tafel zitten en zij slaapt, komt de auto van Certe het tuinpad oprijden. De huisarts kleden zich de eerste keer binnen en de tweede keer buiten in de tuin om. Deze meneer kleed zich achter de auto om en heeft duidelijk meer en beter beschermingsmateriaal tot zijn beschikking. Met een veiligheidskap op, handschoenen aan en een geheel afsluitend pak komt hij naar binnen. De deur staat al open zodat hij nergens mee in contact hoeft te komen. Ook hij werkt met alles in ziplockzakjes.

Ik klop op de deur van Kyana en vertel haar dat er iemand voor het bloedprikken is en dat die binnen komt zodra ik weg ben uit de gang.

Dit keer moet ze een mondkapje op, deze doet degene die bloed afneemt bij haar op. Ze vraagt aan hem waarom hij andere beschermingsmaterialen heeft als de dokter. Hij weet het niet maar vermoed dat die dan niet wist bij wat voor een patiënt die kwam. Kyana ontkracht dat door te zeggen dat hij al 2 keer bij haar is geweest. Dan legt de man uit hoe groot het tekort aan beschermende spullen is, iets wat ik nog steeds zo ontzettend schrijnend vind.

Ze vertelt mij later dat ze het een erg vriendelijk man vond die ook bij haar informeerde waar ze last van heeft, hoe lang al en of ze daar echt alleen ligt zoals ons is opgedragen. 

Het bloed afnemen duurt niet heel lang maar is ondanks dat een tijdrovend klusje voor degene die het doet. Hij is na vertrek op de oprit nog een kwartier bezig met alles ontsmetten.

Echt bewonderingswaardig hoe grondig ze dit aanpakken!

 

 

Ken je het liedje "Als ik de baas zou zijn van het journaal" nog van Kinderen voor Kinderen?

Dat liedje zit sinds gisteren de hele tijd in mijn hoofd na een opmerking van River.

"Mama, ik vind dat er nu wel genoeg rotnieuws is, is er niet een journaal met alleen maar de leuke dingen zodat de mensen weer blij worden en zin krijgen om ook iets leuks of liefs te doen?".

Ik snap haar volkomen!

 

Want hoe naar de situatie nu ook is waarin we zitten, ik zie ook prachtige initiatieven om mij heen.

Mensen die mondkapjes naaien, mensen die voorlezen via YouTube, mensen die de mooiste quotes bedenken of een lief gedichtje schrijven, iemand die zorgt dat mensen uit de zorg een heerlijke maaltijd ontvangen...

Ik vind die berichten echt hartverwarmend.

 

Ik schreef al eerder wat een verschil een berichtje kan maken in deze dagen. Het feit dat iemand aan je denkt heeft bij mij nog nooit zo warm gevoeld, want niemand heeft het op dit moment makkelijk. De een heeft het moeilijk omdat hij zijn ouders niet kan zien, de ander valt het erg zwaar om de kinderen thuis te hebben, een ander heeft zorgen over zijn werk, weer een ander heeft zorgen over een naaste die een zwakke gezondheid heeft. Als die ander, die dus genoeg aan zijn hoofd heeft, aan jou denkt doet dat veel met je.

Het gevoel van saamhorigheid is groot. We moeten dit dan ook samen doen!

 

Ook ik volg het nieuws en er is weinig vrolijks om te melden. Weer zoveel doden erbij, te weinig van dit, te veel gehamster van dat en begrijp mij niet verkeerd, ik wil zeker niet mijn kop in het zand steken. Ik vind het belangrijk om op de hoogte te zijn wat er speelt maar ik zou ook zo graag meer die prachtige initiatieven in het zonnetje zetten. Wie weet brengt het een ander op een idee of misschien is het enkel dat de ander een glimlach op zijn gezicht er door krijgt op het moment dat hij of zij er even doorheen zit.

Ik kan nu niet veel doen voor andere mensen maar ik kan wel mijn platform wat maandelijks door zoveel mensen bezocht word gebruiken om die prachtige initiatieven die soms eenmans-acties zijn een podium te geven, zodat ze andere kunnen inspireren, motiveren en kunnen ontroeren.

Ik ben trots op al die mensen in de zorg maar ik ben dat zeker ook op al die mensen die zich op hun eigen wijze zo inzetten, natuurlijk ken ik niet alle initiatieven daarom wil ik jullie vragen of als je er een kent je het bij mij kenbaar wil maken via een berichtje. Alvast bedankt!

 

Laten we allemaal geïnspireerd, gemotiveerd en ontroerd worden door al die kanjers die zich zo inzetten!

Ik denk dat ik zonder overdrijven al ruim 500 x de vraag "Waar liep ze het op?" gehad heb.

We hebben daar geen enkele zekerheid over. We hebben geen eens 100% zekerheid dat ze daadwerkelijk besmet is met het coronavirus.

Wat we wel zeker weten is dat ze de griepprik heeft gehad, waardoor zo ziek zijn van een simpele griep vrijwel weggestreept kan worden en dat ze alle verschijnselen van corona heeft.

 

Ze weet dat ze in contact is geweest met een meisje van haar leeftijd waarvan de moeder besmet blijkt te zijn maar ze kan het net zo goed opgelopen hebben op school, in de supermarkt of via iemand in de trein.

Het zou fijn zijn als we precies kon herleiden hoe ze er aan gekomen is enkel om het feit dat we dan met 100% zekerheid weten of het corona is waarvan ze zo ziek is. Niet omdat ik graag een stempel ergens op plak maar omdat we dan zeker weten dat ze straks immuun is. Wat nu soms door mijn hoofd spookt is het feit dat als ze nu zo ziek is van iets anders en ze loopt als ze beter is alsnog corona op, hoe zal het dan aflopen?

We moeten er volgens de GGD van uit gaan dat het corona is en dat doen we ook maar heel soms denk ik wat als het iets anders is? Dan had ik nu bij haar kunnen zijn maar daarnaast ben ik bang voor wat er dan nog kan komen als ze dat hierna nog kan oplopen.

 

Over de vraag wat ze zoal doet kan ik heel kort zijn. Ze slaapt vooral en verder kijkt ze af en toe Netflix en Videoland.

Ze had een puzzelboekje maar daar word ze erg moe van en ze kan zich ook niet concentreren. Ze is de ene keer heel helder en vervolgens is ze enorm warrig. 

 

Alle mooie initiatieven zal ik dagelijks delen via Instastories en Facebook!

 

Morgen hoop ik de bloeduitslagen met jullie te kunnen delen en jullie eindelijk te kunnen vertellen dat het beter met haar gaat....dit duurt nu al 10 dagen!

 

Ik kreeg naar aanleiding van het blog van gisteren heel veel tips van mensen die zelf corona hebben en wat bij hun helpt. Ik zal deze tips morgen delen.

 

De vorige updates lees je hier:

UPDATE 1

UPDATE 2

UPDATE 3

UPDATE 4

UPDATE 5

UPDATE 6

UPDATE 7