Op een warme zomeravond, juni 2017, ontstond het idee om te gaan voor adoptie van een kindje uit het buitenland. Toen ik Jack erover vertelde, was ook hij meteen enthousiast over het idee. Wauw, adoptie, dat zou bijzonder zijn!

Waarom hadden we daar nooit meer aan gedacht?

We beseften wel meteen, dat we eigenlijk helemaal niets wisten over adoptie en de procedures die daarbij horen.

Dus werd Google er weer bijgehaald.

 

De eerste stapjes, zo voelde het echt toen we begonnen met de zoektocht naar informatie over adoptie. Het was compleet nieuw gebied voor ons. En nieuwe dingen zijn leuk, maar meestal ook spannend. Voor mij in ieder geval wel. Vooral als het gaat om iets, dat nogal een big deal is voor je toekomst. Je weet niet waar je moet beginnen, hoe het gaat aflopen.Of het eindigt met "Happily ever after" of niet. Maar het enthousiasme overwon en al snel waren we allebei als een gek bezig om informatie te verzamelen.

 

Het was weekend toen de zoektocht naar informatie begon. We zaten tegenover elkaar in de woonkamer. Jack op een stoel en ik op de bank. Hij zocht op zijn telefoon, ik op de laptop. Af en toe riepen we wat naar elkaar, als we een goede site hadden gevonden. En weer door, want er was nog zoveel te ontdekken! Niets anders deed ertoe, op dat moment. Zelfs eten tussendoor was eigenlijk zonde van de tijd. Alles draaide om informatie verzamelen, in korte tijd zoveel mogelijk te weten komen over adoptie.

Het was alsof we in onze eigen bubble zaten.

 

Zoals over het thema "zwanger worden" talloze fora's en blogs bestaan, zo zijn die er ook over adoptie, bleek.

Maar naast de blogs gaven ook websites van officiële instanties, zoals Stichting Adoptievoorzieningen (SAV) en de Raad voor de Kinderbescherming, ons veel informatie.

We vonden ook recente en oudere tv-programma's over adoptie. In 1 weekend keken we samen álle beschikbare afleveringen terug.

 

Ik heb wat traantjes weggepinkt, bij het zien van die afleveringen. Van herkenning, als het ging over de emoties en vragen die spelen bij het niet zwanger raken. Van ontroering, bij het zien van de eerste ontmoeting tussen ouders en kind. Maar ook van blijdschap, want ik voelde dat dit zomaar eens ook ónze weg zou kunnen worden.

Er viel een soort last van me af, merkte ik. Ik kreeg weer lucht. En zelfs wat kriebels in mijn buik, als een soort verliefdheid. Ik keek naar Jack en zag een twinkeling in zijn ogen. Hij voelde hetzelfde!

 

We kwamen er wel achter dat een adoptietraject een heel lang traject is, dat uit verschillende stappen bestaat. Maar ach, we waren nog jong! Het maakte voor ons niet uit of we nu binnen 1 jaar of binnen 5 jaar een kindje zouden krijgen. Als we maar ooit ouders mochten worden.

De stappen richting inschrijven voor adoptie, zijn als volgt:

 

1. Aanmelding.

Om je aan te melden, moet je een BKA-nummer aanvragen. Dit doe je door op de site van het SAV (adoptie.nl) een formulier te downloaden, in te vullen en te verzenden. Hierna ontvang je per post de bevestiging en je BKA-nummer.

 

2. Eerste voorlichtingsbijeenkomst.

Wanneer je je BKA-nummer hebt ontvangen, kun je je aanmelden voor de eerste (verplichte) informatiebijeenkomst over adoptie, georganiseerd door SAV.

 

3. VIA-cursus.

Wanneer je de eerste bijeenkomst hebt gevolgd, kom je op een wachtlijst voor een 5 daagse cursus (ook wel de VIA-cursus genoemd, wat staat voor Voorlichting Interlandelijke Adoptie). Deze wordt ook weer door SAV georganiseerd. De wachttijd tot de cursus is gemiddeld 1 jaar. Tijdens de cursus wordt ingegaan op allerlei thema's rondom adoptie.

 

4. Medische keuring.

Na het afronden van de VIA, krijg je een oproep van de Raad om je medisch te laten keuren bij een onafhankelijk arts. Er wordt hierbij vooral gekeken of je medisch gezien in staat bent om een adoptiekind te verzorgen.

 

5. Gezinsonderzoek.

Na de medische keuring, volgt een onderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming. Dit onderzoek bestaat meestal uit 3 gesprekken, waarvan minimaal één gesprek bij je thuis. Naar aanleiding van het onderzoek, ontvang je een verslag met daarin een advies (val je in het hokje "geschikt" of  "ongeschikt", zeg maar).

Voor dit onderzoek is vaak een wachttijd van 3-6 maanden, gerekend vanaf afronding van de VIA-cursus.

 

6. Beginseltoestemming. 

Na het gezinsonderzoek ontvang je (in geval van een positief advies van de Raad) een beginseltoestemming van het ministerie van Justitie & Veiligheid.

 

7. Inschrijving.

Met je beginseltoestemming kun je je inschrijven bij één van de vijf vergunninghouders (adoptiebureau's) in Nederland. Zij ontvangen dan ook meteen het rapport van de Raad.

 

Hoe het loopt ná inschrijving bij een vergunninghouder, verschilt per vergunninghouder. Bij de een volgt meteen een intakegesprek en kom je snel daarna op de wachtlijst voor het land van je voorkeur.

Bij andere vergunninghouders kom je eerst op een soort algemene wachtlijst of pre-wachtlijst, waarbij je voor meerdere landen op de wachtlijst mag staan. Je wacht dan af voor welk land je als eerste op "landenintake" mag komen. Op dat moment kies je of je definitief voor dat land gaat, of dat je wacht tot je voor een ander land waarvoor je op de wachtlijst staat, aan de beurt bent.

 

Zodra je de landenintake hebt gehad  en dus definitief voor 1 land hebt gekozen, worden je documenten (o.a. verslag van de Raad) vertaald en verzonden naar het betreffende land. En dan, na een voortraject van cursussen en onderzoeken van zo'n 1,5-2 jaar (en als er een pre-wachtlijst is voor jouw voorkeursland, moet je hier soms nog een jaartje bij optellen), begint pas het echte wachten op een match met een kindje, Dan kan het snel gaan en kan er binnen 6 maanden een match zijn,maar kan het ook zomaar nog 4 jaar duren.

 

We kwam erachter dat je BKA-nummer je plek op de wachtlijst voor de VIA-cursus bepaalt. Dus snel die BKA aanvragen!

Juli 2017 verzonden we het aanvraagformulier. Twee dagen later lag er al post van Stichting Adoptievoorzieningen in de bus. Met daarin een bevestiging van onze aanvraag én ons BKA-nummer.

Wauw, we hebben een nummer, we zijn in beeld! De officiële start van ons superspannende adoptietraject!

 

Ik was zo benieuwd naar de wachttijden, dat ik na ontvangst van het BKA-nummer meteen SAV heb gebeld. De aardige mevrouw aan de andere kant van de lijn, legde me uit dat de eerstvolgende informatiebijeenkomsten op 20 juli en 22 augustus waren. Oh, dat viel erg mee!

We kozen voor 20 juli, want natuurlijk wilden we zo snel mogelijk nog meer weten over het hele adoptietraject. De medewerker van SAV gaf aan dat morgen de uitnodiging per post zou volgen. Wauw, wat ging het snel. En wat voelde het goed! Eindelijk een beetje actie, na bijna twee jaar toch een soort te hebben stilgestaan. Op naar de informatiebijeenkomst!