Mom2Mom Straf!

Hi Charlot,

 

Hoe is het met jou? En met de gezondheid?

Wat een ellende, normaal al- als je als moeder niet fit bent. Met 6 kinderen en een meer dan fulltime baan is het helemaal niet te doen.

Hopelijk ben je snel weer helemaal op de been en ben je in ieder geval super fit als je aan de voorbereidingen kunt beginnen voor je Florida Trip.

Hoe bijzonder!

Gaaf dat we allebei ook dit jaar terug gaan.

Ik verheug me er enorm op.

 

Heb je afgelopen weken de nieuwsberichten voorbij zien komen?

Straffen van je kind...het houdt de gemoederen nogal bezig.

 

Zo was er de onderwijsassistent die op non-actief werd gezet, omdat hij een leerling bij zijn nekvel greep.

Er ontstond weer een online discussie, want er zijn ouders die ervan overtuigd zijn dat straffen zinloos is, en hun kinderen dan ook zonder straffen opvoeden.

En de term "Curling Ouders" kwam voorbij.

Wat mij betreft nu al het woord van 2019, omdat ik meteen visualiseer hoe de ouders druk in de weer zijn, om elke vuiltje en mogelijk krasje weg te poetsen op het pad van het kind.

 

Ik vind het lastig.

 

Het gevoel van "Als je mijn kind met 1 vinger aanraakt, dan breek ik elk botje in je lijf" is zeker aanwezig.

Maar als ik Bram later een stoel naar een leraar zie gooien, en hem uit zie schelden, dan is de leraar niet zijn grootste probleem-kan ik je verzekeren.

 

Enkele jaren geleden stond ik tijdens de Sinterklaas intocht naast een meneer die zijn peuter een dusdanige opsodemieter gaf (een ander woord is hier in dit geval niet voor), dat ik even met meneer ben gaan praten op zachte toon.

Meneer is stilletjes vertrokken na ons verhelderende gesprekje.

Het helpt niet. Ik weet het, want eenmaal thuis zal het er niet anders aan toe gaan-vrees ik.

 

Maar waar doe je goed aan?

Ik heb Bram echt weleens op de gang gezet, als hij echt niet luistert (want ook dat komt hier echt weleens voor).

 

Ook heb ik hem voor straf wel eens geen snoepje gegeven, nadat ik als een soort hardloopster mijn boodschappen moest doen, als hij rennend door de winkel een nieuw record wilde zetten in de rubriek "Maak je moeder woest in 1 minuut".

 

Liggen op de grond in de supermarkt.. (en nee mevrouw, achter me in de rij met uw goedbedoelde advies, "gewoon laten liggen en weggaan", helpt niet, want die van mij blijft gewoon liggen, ook als ik weg ga).

Het vouwgordijn in de woonkamer gebruiken als rekstok om je aan op te trekken en te slingeren...

De koffiekopjes op tafel als doelwit gebruiken voor je rugbybal....

Weigeren om elke vorm van groente aan te raken, laat staan in je mond te steken...

 

True stories in het leven van een peutermoeder.

 

Hoe zorg je er nou voor, dat je kind gaat luisteren (al is het maar een beetje)?

Zonder eindeloze en zinloze discussies, zonder uren op de gang, ongezellige strafkrukjes, zonder draai om de oren en als het even kan ook zonder curling borstels?

Jij staat op 6-1 voorsprong, als het gaat om ervaring.

Als jij het spelletje dat opvoeden heet eenmaal snapt, dan hou ik me graag aanbevolen voor de gouden tips!

 

Liefs en alvast een fijn weekend,

Natasja.

Hi Natas,

 

Hoe is het?

Hier nog steeds aan het kwakkelen met de gezondheid. Het is nu wachten op de volgende onderzoeken maar de wachtlijsten in Nederland zijn helaas erg lang.

 

Ik heb het zijdelings gevolgd de hele discussie over straffen. Het lijkt wel alsof die eens in de zoveel tijd moet oplaaien omdat er hele grote verschillen zijn in hoe mensen hierover denken.

 

Ook ik heb er uiteraard een mening over.

Fysiek straffen vind ik pure kindermishandeling en niets met straffen van doen te hebben. 

In niet straffen geloof ik ook niet. 

Wel dat je het doordacht en met een reden moet doen.

 

Het strafvrij opvoeden zie je steeds vaker. Het is een mooi gegeven dat ouders met hun kind in gesprek gaan en uitleggen waarom dingen bijvoorbeeld niet kunnen maar nooit straf geven zou bij mijn kinderen niet werken.

Ze zoeken hun grenzen op en als die er nooit zouden zijn dan zouden het geen volwassenen worden die zich straks in de maatschappij kunnen handhaven.

Niet alleen omdat het houden aan regels dan moeilijk is maar ook omdat als ze volwassenen zijn niet alles zo zal gaan als zij willen.

 

Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik niet veel straf geef. Ze mogen hun eigen identiteit ontwikkelen.

Ik hoor je al vragen, maar zijn die van jou dan zo dat ze uit zichzelf opruimen, met mond dicht eten, niet door een verhaal heen kletsen, de was in de juiste wasmand doen enz..

Nee, het zijn geen robotjes maar ik ben vaak niet degene die er wat van zegt dat doen ze veel eerder richting elkaar.

 

Ik heb er ook niet iemand voor ingehuurd om dit voor mij te doen.

Nee, het zijn vaak de kinderen die elkaar hier corrigeren.

Jij en ik, kunnen nog denken ach, laat maar even zitten, nu geen zin in een discussie enz, maar een kind reageert primair en ziet een open mond gevuld met een brij warm eten en roept gewoon rechtstreeks "Doe je mond even dicht tijdens het eten, dit is ronduit goor".

Ook een onderbroek die in een kamer rondslingert pakken jij en ik misschien soms op zonder het kind erbij te roepen die het toch echt naar de wasmand had moeten brengen. 

Een broer of zus reageert anders "Gatver, laat je dat ding zo slingeren. Ik heb straks een vriendinnetje te spelen en ik wil niet dat die dit ziet. Ruim op!".

 

Een groot gezin wordt vaak gezien als extreem druk en ja, ik heb enorme bergen wasgoed, duw karren vol met eten door de supermarkt, heb pannen op het vuur staan alsof je in een gaarkeuken bent en als we ergens op tijd moeten zijn grenst dat aan een militaire operatie maar ik ben er stellig van overtuigd dat er ook dingen zijn die makkelijker zijn in een groot gezin en straffen is daar één van.

Je kind wordt namelijk veel vaker een spiegel voorgehouden en ziet daardoor veel sneller in waarom iets niet kan of wel moet. Ik hoef daardoor veel minder te straffen.

 

Ze zeggen wel eens it takes a village to raise a child en daar geloof ik in. Je doet het echt niet allemaal alleen. De hele wereld om hun heen vormt ze tot wie ze uiteindelijk als volwassene zullen zijn.

 

Over dat strafvrij opvoeden schiet mij trouwens nog iets te binnen.

Ik woonde toen ik 15 was op mezelf in Leeuwarden. Het wordt wel eens betiteld als een niet al te beste wijk maar ik woonde er met veel plezier.

Op een dag stond ik in de rij van de supermarkt waarbij een jongetje de man (met hanenkam, veiligheidsspeld-ketting enz) voor hem continu tegen de benen schopten. De moeder van het jongetje deed niets totdat een man achter mij vroeg of ze dit normaal vond.

De vrouw gaf daarop aan dat ze haar kind vrij opvoeden en hij zelf moest ontdekken wat kon en niet kon.

De man met de hanenkam draaide zich om, trok het pak yoghurt open en goot het over de jongen leeg.

"Grappig zo ben ik ook opgevoed".

Ik ben dat voorval nooit vergeten en op dat moment besloot ik al dat als ik ooit kinderen zou krijgen ik hen zou opvoeden.

Want helaas ook al is het niet leuk, ik denk dat straf geven voor dingen die echt niet kunnen, gewoon een onderdeel van opvoeden is.

 

Ik wens je een heerlijk weekend en geniet van de voorpret van je reis.

Ik ga dit weekend vast wat overnachtingen boeken!

 

Liefs,

Charlotte