Hi Charlotte,
Hoe gaat het met jullie?
Hier gaat alles goed, maar wat een drukte. Bij jullie zal het helemaal gekkenwerk zijn, met 6 kids. Ik ren letterlijk van feestje naar feestje, met Thanksgiving, onze verjaardagen, 3 verjaardagen van vrienden, Sinterklaas en 2 huwelijksfeestjes in 15 dagen tijd.
Heerlijke tijd. Gek genoeg lijkt het nu alsof het de eerste Sinterklaas is met Bram, hoewel hij 3 is.
Dit jaar maakt hij alles veel bewuster mee.
Vorig jaar keek hij naar Sinterklaas alsof hij naar een vlieg op de muur keek. Hij zag hem. Maar het deed hem weinig. Dit jaar was het nog niet bepaald zijn vriend, maar had hij wel heel goed door, die ouwe, daar moet je zijn voor de cadeautjes.
Kerst heb ik eerlijk gezegd nooit boeiend gevonden. Jarenlang ging ik het liefste werken. 2 dagen binnen zitten. Het was aan mij niet besteed.
Zo'n grafboom, zoals ik de kerstboom liefkozend benoemde, hoefde van mij ook al niet. Met het uitblijven van een zwangerschap, werd dat niet bepaald beter. Het waren dagen die ik lastig vond. Tegen het einde van het jaar, maak je toch automatisch een beetje de balans op. Als er dan weer een jaar om was, wat we weer met lege handen afsloten, dan zou ik het liefst de fik in die boom steken.
Er is wel iets dat ik altijd leuk gevonden heb aan kerst. Cadeautjes. Als iemand oppert om "dit jaar lootjes te trekken" dan trek ik een zure bek. Ik vind het té leuk. Op dit vlak ben ik net een klein kind. En dat is altijd gebleven. De laatste jaren is dat nog leuker geworden.
Het begint bij ons al in oktober.
We gaan de stad in. Samen, Bram en ik. We proeven, ruiken en we bekijken alles uitvoerig. We hebben een flinke lijst, want er moet voor 19 man totaal, in binnen en buitenland, aan cadeautjes worden gekocht. We gaan serieus te werk en proberen echt voor iedereen iets origineels en leuks te vinden.
We shoppen, we knutselen, kleuren en plakken.
Gisteren was het zo ver. De doos was gevuld. Ingepakt. Kaartjes geschreven. Samen stapten we het postkantoor binnen en Bram mocht helpen sjouwen. Beretrots was hij, onze cadeautjes gaan naar zijn geboortefamilie. Het heeft iets magisch.
Extra bijzonder is het dan ook, dat de postbezorger precies op dat moment bij ons is langs geweest, om twee enorme dozen te te bezorgen, gevuld met cadeautjes uit Amerika, voor ons.
Miles apart but close to heart, is zoals we het zelf altijd noemen. Door dit te doen, door deze dagen, voelt het ook zo.
Het is mijn favoriete traditie.
En bij jou Charlotte? Doen jullie cadeautjes? Hebben jullie speciale tradities?
Ik wens je een fijne week. Met Mariah Carey, met Wham. Met cadeautjes. En zo'n grafboom ; )
Tot volgende week. Liefs Natas
Hi Natas,
Hier inderdaad ook drukke weken met jarigen, Sinterklaas, Thanksgiving enz.
Met nog twee "gelovige" hier in huis was de spanning en daardoor het stuiterende gedrag best hoog. Ik ben dan ook niet geheel rouwig dat hij weer op de boot richting Spanje is.
Ondanks dat, zou ik het niet willen missen. Die stralende koppies die dolgelukkig zijn dat ook dit jaar Sinterklaas weer precies dat cadeautje heeft weten te kopen wat ze zo graag wilden hebben.
Maar zodra die man weer op de boot stapt, mag ik los!
Kerst, ik houd er zo van.
Mijn meest duidelijke herinnering uit mijn jeugd aan kerst, is niet eens een echt hele leuke, al kan ik er nu wel om lachen.
Ik zat op een Katholieke basisschool en mocht tijdens de kerstcantate de engel zijn (omdat de eerste keus engel uitviel)
Daar werd ik in een witte jurk omhoog gehesen in het Spant en terwijl ik de tekst "Wees niet bevreesd want ik verkondig u een blijde boodschap" ten gehore mocht brengen, zat het snoer van de microfoon op een akelige wijze in mijn onderbroek vast.
Zie je het beeld voor je?!
De Kerstdagen zijn de enige dagen van het jaar dat ik echt niet werk. Er staan twee grote rode kruizen in mijn agenda. Als ondernemer is er altijd wel werk te doen en er gaat dan ook bijna geen dag voorbij dat ik niet werk. Of het nu vakantie is of dat ik in het ziekenhuis lig maar aan mijn kerstdagen komt niemand. Ik ren ook niet van het ene familiebezoek naar het andere. Nee, ik ben met mijn gezin en geniet van de dag zoals die komt.
Bij kerst horen voor mij ook kerstkaarten. Niet uit zo'n pakje van de Action met alleen je naam erop. Nee, ik vind het leuk om een kaart te maken met een tekst die voor mij, bij dat jaar past, een foto die ik er voor maak en de rest laat ik over aan de Kaartje2Go want de tijd, dat ik tijd (en de zin) had om ze zelf te knutselen is al jaren geleden.
De versieringen, het uitzoeken van het wat we gaan eten enz, ik kan er oprecht van genieten maar niets haalt het bij het kopen en inpakken van de cadeautjes.
Want als ik iets leuk vind is het wel cadeautjes geven. Ik ben dan ook superblij dat het gelukt is om de Grote December Giveaway te organiseren waarbij we 31 dagen lang aan onze volgers en lezers prachtige prijzen mogen weggeven.
Hier thuis liggen de cadeautjes onder de kerstboom vanaf het moment dat de boom staat. Het aantal pakjes groeit gestaag want de kleintjes pakken de mooiste kunstwerken in, knutselen hele stripboeken in elkaar en de grotere gaan op zoek in de stad voor het perfecte cadeautje voor elkaar.
Het is voor mij echt HET familiefeest bij uitstek en uiteraard horen daar ook de geboortefamilies bij. Wij sturen wat naar hun op maar de kerstkaart is het belangrijkste. Zij sturen er ook allemaal eentje naar ons en zo komt het dat ze er toch een beetje bij zijn met kerst.
Wat ik trouwens ook heerlijk vind aan kerst is dat je volledig kunt uitpakken qua kleding. Eindelijk een glitterjurk aan zonder dat iemand denkt dat je niet helemaal wijs bent. Ik moet wel eerlijk bekennen dat die pas laat aangaat want s'morgens wordt er eerst heerlijk gerelaxt en uitgebreid gebruncht (op een tijdstip dat ik vroeger, ontbijt als titel gaf).
Je vroeg of wij tradities hebben. Ja die hebben we en al klinkt het enorm tuttig en misschien zelfs een beetje vreemd, is het iets wat we al 19 jaar doen. Misschien is dat ook wel iets dat bij veel tradities hoort, dat het raar klinkt voor een ander en voor degene die, die traditie heeft, het een speciaal gevoel geeft omdat het iets is wat herinneringen oproept.
Zodra er overal kerstversiering begint te komen bij de huizen, plant ik de kinderen in de auto en gaan we "het jaarlijkse lichtjerijden" doen. Heel simpel we rijden zonder route door de straten en bekijken de lampjes. Om de beurt zegt iemand of we links of rechts gaan. Bij deze traditie mag de oliebol die we onderweg eten, niet ontbreken.
Lieve Natas, met Mariah en Wham wordt inmiddels door mij luidkeels meegezongen (een traditie waar mijn kinderen niet warm voor lopen), er liggen al wat cadeautjes klaar om ingepakt te worden, ik weet dat het inmiddels vis gaat worden met kerst en dat ik mijn kerstkaart voor jou volgende week persoonlijk aan je overhandig.
Tot dan!
Liefs, Charlotte
Reactie schrijven