Mom2Mom Druk

Hey Charlotte!

 

Hoe is het met jullie?

Hier zitten we weer vol in het ritme, zo na de vakantie.

 

Niets ontspannen opbouwen!

Werken. huis aan kant maken. Koffers uitpakken. 36000 wasjes die in mijn nek hijgen en deadline na deadline die aan me voorbij vliegen als pluisjes in de wind.

 

In mijn "leven voor Bram" werkte ik met gemak 6 (soms 7) dagen per week. Had ik minstens 2 banen, bergen vrienden en zeeën van tijd.

 

Nu ik moeder van en 32 uur werk en daarbij blog, ben ik heel eerlijk gezegd al blij als ik niet aan de vloer blijf plakken.

"Vies genoeg om in te leven en schoon genoeg om niets op te lopen" is de term die mijn huishoudelijke status het beste omschrijft.

Ik doe echt mijn best om mijn sociale contacten daarnaast op pijl te houden. En dan nog voel ik me soms een waardeloze vriendin, omdat ik niet iedereen altijd de tijd en aandacht kan geven die ik graag wil.

 

Het is al heel wat als Bram 1 x per week op de door mij zelfbedachte bedijd norm daadwerkelijk op bed heb liggen.

Het is een uitzondering als ik een keer twee dezelfde sokken in de wasmand heb kunnen vinden om aan te trekken (schone, dat dan weer wel)

 

Er zijn dagen dat ik gebakken aardappeltjes met kip reken tot "de schijf van 5". want appelmoes is ook fruit voor 1 x: we rekenen het goed.

 

De berg met strijk is zo hoog, dat ik waarschijnlijk tot kerst 2019 elke dag een nieuw setje aan kan, zonder dat ik hoef te wassen, als ik me er ooit toe kan zetten.

 

Maar heel eerlijk: Ik ben kapot. Ik ben de vakantie alweer bijna vergeten en ben er weer aan toe.

Ik heb 1 kind.

Jij hebt 6 kinderen en werkt fulltime. Die van jou gaan naar school, sporten en om de 8 weken is er ongeveer 1 jarig.

 

1 vraag, 2 woorden:

HOE DAN?!

 

Heb jij 6 Nanny's rondrennen om alle ballen in de lucht te houden?

Heb jij van die zelfstandige wonderkinderen, die wasjes draaien, al hun rommel zelf opruimen en alvast eten koken terwijl ze ondertussen jouw bad laten vollopen?

 

Of krijg je stiekem zo af en toe een bloedtransfusie toegediend van een 14 jarige met ADHD om jouw energielevel op pijl te houden?

Tell me! Ik ben benieuwd!

 

Liefs, 

Natas.

 

 

Hi Natas,

 

Jouw beeld van hoe het bij mij zou kunnen zijn, klinkt enorm aantrekkelijk.

Ik zie mij al uit bad stappen en bij het eten aanschuiven, in een keurig opgeruimd huis.

Helaas, de werkelijkheid is anders en ook maar goed ook want mijn kinderen moeten kinderen kunnen zijn.

 

Ik heb er zelf voor gekozen om een groot gezin te hebben dus dat wat daar bij komt kijken, hoor ik te doen. 

Ik zal de laatste zijn die gaat vertellen dat ik zoveel lol beleef aan het doen van de was of dat de wc schrobben (wat is dat toch met kleine jongetjes en er naast plassen) mij een energie-boost geef en nee, ik vind boodschappen doen NIET leuk!

 

Alles valt en staat hier met planning en structuur. Ik ben een meesteres in het plannen van alles wat gedaan moet worden. Schrijf heuse afvink-lijstjes en probeer van alles in elkaar te laten passen. 

Eentje naar een kinderfeestje brengen, dan ga jij ook mee in de auto want we komen op de terugweg langs die winkel waar jij nog heen moest.

 

Is er dan niets spontaans in je leven zul je, je misschien afvragen. Nou, dat is er meer dan mij lief is!

Zo'n planning is uiteraard super, als iedereen zich er aan houd maar er is altijd wel een vergeten gymtas, een broodbakje die spoorloos is of een schoen die, die hele nacht buiten heeft gelegen en nu drijfnat is.

Om over de oudste twee nog maar niet te spreken. Ik blijf nog even in de stad wat drinken (lees neem de laatste trein terug, of o,ja vanavond is er een ouderavond.

 

Had ik het met één kind smoordruk en lagen mijn wallen ergens op mijn knieën omdat ik alles perfect wilden doen, nu weet ik dat ik ook maar 24 uur per dag heb. Er geen nationale ramp uitbreekt als we een keer een pizza in de oven doen, al deed die opmerking laatst toch zeer. 

Ik stond in de supermarkt en legden mijn boodschappen op de band, terwijl degene voor mij zich omdraaide, naar de pizza's keek en even moest zeggen "Ja, dat heb je met werkende moeders, zo slecht!".

In plaats dat ik wat terug zei voelden ik mij echt gekwetst.

 

Een werkende moeder zijn en daarnaast alle ballen in de lucht houden zorgt er voor dat er wel eens een bal valt. In dit geval de bal, gezonde voeding.

Die bal raap ik de volgende dag heus weer op maar toch voelt het ergens als falen. Als iemand dat gevoel dan ook nog een benadrukt, doet dat meer pijn dan, dat ik zou willen.

 

Die berg was, was hier altijd een punt tot ik er standaard in bracht dat ik minimaal 1 was per dag draai en de wasmand direct leeg strijk.

Ik dacht deze zomer een huis in Hongarije te hebben met wasmachine maar bij aankomst bleek deze stuk.

Geen probleem zal je denken, een weekje dat overleef je wel maar ik was op doorreis en had deze kleding dus nog nodig op een later moment.

Daar zat ik dan op mijn knieën voor het bad om alles op de hand te wassen. Het uit te wringen (wat trouwens een ideale work-out is) en weer door naar de volgende was. Het was daar voor dat bad dat ik mij besefte dat het nu een stuk makkelijker is om een groot gezin te hebben dan toen mijn oma's dat hadden.

Die vrouwen, de een met 7 kinderen, de ander met 11 kinderen die hadden echt een dagtaak aan het huishouden.

 

Het ochtendprogramma was hier altijd nog wel echt een puntje van verbetering. Op het moment dat ik vlak voor de zomervakantie, de kinderen naar school bracht en ze mij alle vier een beetje wonderlijk aankeken viel het kwartje nog niet, totdat River mij vroeg de muziek zachter te zetten "Mama, is dit haar de bedoeling, het zit niet zo mooi hoor?!"

Kijkend in de spiegel keek in naar een ontploft "Ik kom net uit bed en heb de hele nacht liggen woelen-kapsel" 

Iedereen zag er piekfijn gekamd, gekleed uit en de tasjes waren keurig gevuld met verantwoorde broodbakjes maar ik was mezelf even vergeten.

 

Ik sta nu een half uur eerder op (ja, nog een half uur eerder) en zorg dan, dat ik klaar ben en het ontbijt op tafel klaarstaat. Zorg daarna dat iedereen gewassen, aangekleed en helemaal klaar is, dan hebben we daarna tijd om gezellig nog samen te ontbijten en echt rustig de dag te beginnen.

Het werkt uitstekend en de kinderen hoeven zich geen zorgen meer te maken over mijn kapsel ; )

 

Het lijkt mij heerlijk om na het werken een opgeruimd huis te betreden maar ik weet inmiddels ook dat een hulp in de huishouding niets voor mij is. Ik kan geen werk laten liggen en kan ook niet doorwerken als iemand met de stofzuiger langs mij loopt, dan voel ik mij verplicht om te gaan helpen.

Hier moet ik dus nog iets voor bedenken, mocht je tips hebben dan hoor ik ze graag.

 

Werken en kinderen is een lastige combi maar ik houd van mijn werk. Daarnaast moet ik ook wel wat verdienen om alle monden te voeden. Ik werk iedere dag, 7 dagen van de week.

Tijd met de kinderen staat altijd voorop. We eten samen aan tafel, ik breng ze meestal naar school en in de weekenden gaan we er op uit maar dat houd in dat ik ook veel s' avonds werk als ze op bed liggen.

Dat zorgt direct voor problemen qua sociaal leven. Jarenlang heb ik mij daar schuldig over gevoeld. 

Nu weet ik dat het niet gaat om hoe vaak je iemand ziet maar om hoe het is als je degene ziet. Dat een kaartje of berichtje genoeg is, om iemand te laten weten dat je aan hem of haar denkt.

 

Er zijn trouwens 2 dagen per jaar dat ik helemaal niet werk. Ik beantwoord dan geen mail (kijk hem zelfs niet in) heb geen telefoon bij de hand, die dagen zijn heilig.

Kerstmis is van ons en daar kan ik nu al naar uit kijken!

Ik doe dan het minimale in het huishouden, we staan wel de hele dag met elkaar in de keuken, spelen spelletjes, kijken films en kletsen uren over van alles en nog wat. Het ideale leven!

Toch ben ik na die dagen ook blij dat alles weer normaal is want alles wat je met 6 kinderen laat liggen stapelt zich enkel als extra werk op.

 

Mijn kinderen mogen kinderen zijn en hoeven dus niet het huishouden te draaien. Wel hebben ze allemaal een taakje. Bij de twee kleintjes is dat heel simpel, je handdoek in de wasmand doen en je pyjama opruimen. Hoe ouder ze worden des te meer ik ook verwacht. 

Ik heb ook gewoon best wel veel geluk met mijn kinderen en wat ze doen. (Ze kunnen ook echt vervelend zijn en er voor zorgen dat ik enkele seconde denk "Oké, je vond een groot gezin leuk toch?!. Waarom precies?").

Ik zou deze drukte, rotzooi, eeuwige berg wasgoed, stapels boodschappen, taxichauffeur spelen, huiswerkbegeleidster zijn, entertainer, kok en alle andere functies die ik bekleed nooit maar dan ook nooit willen missen want wat staat er een enorme dosis gezelligheid, liefde en lol tegenover.

 

Mocht je trouwens echt een keer vast blijven plakken aan de vloer werkt losweken beter dan hard trekken, stukje ervaring na 20 jaar moederschap ; )

 

Spreek je snel, want jij bent een van die mensen die bovenaan mijn lijstje "snel te bezoeken mensen" staat om gezellig bij te kletsen en het te hebben over al onze leuke plannen.

 

Dikke knuffel en een waanzinnig weekend gewenst,

Liefs,

Charlotte

Reactie schrijven

Commentaren: 0