Hi Charlotte!
Alles goed met jullie?
Hier gaat het prima. We zijn alweer naar onze verjaardagen toe aan het werken. Dat brengt me meteen op het volgende.
Ik word 39. Bram wordt 3. Ik was 35 toen ik voor het eerst moeder werd. En dat is niet piepjong, daar ben ik me van bewust.
Maar zeker niet te oud, in mijn beleving.
Zelf heb ik hier eigenlijk nooit echt bij stilgestaan, totdat ik pas een paar keer in korte tijd hier vragen over kreeg.
"Ben je niet ouder dan de meeste moeders op het schoolplein?" of "Merk je niet dat je nu minder aan kan dan 10 jaar geleden, qua korte nachtjes enzo?".
Heel eerlijk gezegd, nee.
Natuurlijk vond ik het jammer dat we er 6 jaar over deden, om ouders te worden.
Had ik eerder begonnen met alles, als ik alles van te voren wist? Zou ik de pil eerder in de prullenbak gegooid hebben?
Ik denk het eerlijk gezegd niet.
Het grootste verschil nu, met 10 jaar geleden, is dat ik veel zekerder ben.
Ik ben niet heel snel meer gek te krijgen, door meningen, door adviezen of dingen die niet volgens de norm verlopen.
Ik ben volkomen doof voor de moeder-maffia en de goedbedoelde adviezen. Heel eerlijk: ik trek me er weinig van aan.
Of het nu om grootmoeders tips gaat, de moedermaffia of de instaperfect hashtag mama's: doe je ding.
I don't care.
Het enige waar ik naar probeer te luisteren, is mijn moedergevoel, en dat gaat me prima af.
Niet dat ik niet open sta voor advies, maar ik denk dat ik 10 jaar geleden elke baby-handleiding had opgespeurd en per dag had getest, gemeten en gekeken of alles wel volgens het boekje zou verlopen.
Ik was 25 toen ik mijn partner leerde kennen. Hij is dus niet mijn jeugdliefde.
Ik heb jarenlang de bloemetjes buiten gezet voordat ik hem leerde kennen.
En ik heb menig keer in de lampen gehangen. Jarenlang. Weekend in, weekend uit.
Ik heb er vreselijk van genoten. Jong zijn, stappen tot de kleine uurtjes, dingen ontdekken, jezelf ontdekken: Ik vond het allemaal fantastisch. Ook dit had ik dus niet willen missen.
Ik denk dat ik persoonlijk een leukere moeder ben, met deze ervaringen en levenslessen op zak.
Ouder, wijzer, eigenwijzer.
Jij was jong toen jouw eerste werd geboren en volgens mij ook ongeveer midden 30 toen de jongste kwam.
Hoe ervaar jij dat? Is het anders? Wat zijn de voor en nadelen van de leeftijd?
Ik ben benieuwd!
Liefs,
Natas
Hi Natas,
Hier gaat alles goed. Al moet ik wel bekennen dat ik de zomer nu al mis.
Ik vind het gezellig hoor, die kaarsjes enz maar geef mij toch maar een zonnetje en een gezellig terrasje en dat terwijl we deze week nog verwent zijn met mooi weer...(klaagmoment is nu voorbij)
Maar goed, dat terzijde. Ik ben inderdaad jong moeder geworden. Was zelfs een tienermoeder. Het woord dat ik zo enorm vervloek, want het beeld dat daarbij opgewekt word, is dat van een tiener die de hele dag doorkomt met in de ene hand een sigaret en in de andere hand een blikje energy-drank (die hadden ze vast nog niet in mijn tijd, maar goed je snapt wat ik bedoel) en dan de hele dag hangend op de bank. Want wat is school en waarom zou je werken.
Er zijn best veel tienermoeders in Nederland en de meeste doen het uitstekend. Hebben misschien iets minder financiële middelen dan een oudere moeder maar het ontbreekt die kinderen aan niets.
Ik vergeet nooit meer dat ik zwanger en wel bij de kapper zat en dat mijn moeder naast mij geknipt werd. Op de stoel daarnaast zat een vrouw, die het nodig vond om tegen mijn moeder te zeggen "Kon ze haar benen niet bij elkaar houden?!"
Als ik er aan terug denk voel ik nog die pijn die ik toen voelde. Het sneed recht door mijn hart want ik was niet ergens "zo maar" achter een fietsenhok zwanger geworden of na het uitspugen van de pil.
Nee, ik liep al in het ziekenhuis bij de gynaecoloog om zwanger te worden omdat ik van jongs af aan wist dat dit vrijwel onmogelijk zou zijn en geen moeder worden, kwam niet in mijn woordenboek voor.
Als een wonder werd ik toch zonder kunst en vliegwerk zwanger en ik was daar TROTS op maar door de starende blikken (ik had nog een extreme babyface destijds) werd ik onzeker als een malle.
Dat maakten dat ik dacht, ik moet het perfect doen, anders krijgen ze gelijk en onderstreep ik het beeld, dat ze al hebben.
Ik weet inmiddels dat de perfecte moeder niet bestaat in de zin van een fantastisch opgeruimd huis, altijd de perfecte, healthy maaltijd op tafel, die oneindig geduld heeft, die na het tiende potje kwartet, altijd denkt "tuurlijk doen we er nog tien. Nee, een moeder is ook een mens. Een vrouw, die zielsveel van haar kinderen houd, maar ook fouten maakt en zich verzucht over de enorme, steeds maar groeiende berg wasgoed. Een moeder is iemand die er altijd voor haar kinderen is maar ook weet dat ze soms zelf moet opladen want enkel dan kan ze er voor de volle 100% zijn.
Voor die inzichten moest ik inderdaad ouder worden. Moest ik mezelf durven zijn. Iets wat zo simpel klinkt maar wat ik zo moeilijk vond. Want wat als er een bak kritiek kwam op wie ik was en nog erger, op wie ik als moeder ben.
Er waren en zijn ook absoluut hele grote voordelen aan het jong moeder worden. Het is nog maar heel kort geleden dat ik zelf die fases doormaakten die de oudsten doormaken. Toch moet ik er niet aan denken dat Djimon, volgende week op de stoep staat met een ballon onder zijn arm met de tekst "gefeliciteerd je wordt oma".
Niet omdat ik spijt heb, dat ik jong was. Absoluut niet! Als ik het over zou mogen/moeten doen, dan deed ik het exact weer zo maar ik gun hem nog zijn jeugd, het jonge honden-gedrag, geen verantwoordelijkheden voor een kind. Het verschil is ook dat ik er aan toe was en hij nu nog absoluut niet.
Trouwens ik ben er ook niet aan toe om al oma te worden. Dat klinkt wel heel oud!
Eigenlijk ben ik er nooit mee bezig of ik een oude moeder ben op het schoolplein. Ik ben gewoon een moeder op het schoolplein die al een tijdje meedraait.
Dat, dat al een tijdje is bleek toen ik laatst de jasjes aan de kapstok hing en er een vrouw naast mij kwam staan. Ik herkende haar vaag maar het kwartje viel niet direct totdat ze zei "Goh wat leuk, jij ook de kleinkinderen aan het wegbrengen".
Het bleek een moeder te zijn van een oud klasgenootje van Djimon. Een van haar oudere kinderen had inmiddels al kinderen en terwijl ik daar als moeder stond, stond zij daar nu als oma.
Het jong moeder worden heeft mij gevormd tot wie ik ben. Heeft er toe bijgedragen dat ik ben waar ik nu ben. Het gaf mij een enorme bewijsdrang en strijdlust. Ik zou laten zien dat het mij ging lukken en al ben ik vaak onzeker en zullen mijn kinderen mij regelmatig achter het behang willen plakken, durf ik wel te zeggen dat ik trots ben op hoe het allemaal gelopen is.
Lieve Natas, uiteindelijk draait het er niet om of je een oude of een jonge moeder bent op het schoolplein maar gaat het er om dat je een moeder bent die er van geniet dat ze deze ere-titel draagt.
Ik wens je een hele fijne week en we plannen snel een date om alle gave plannen die we hebben door te spreken onder het genot van cheesecake!
Liefs,
Charlotte
Reactie schrijven