Eerder was te lezen hoe Natasja uitkwam bij adoptie, en kon je meelezen hoe de fertiliteitsbehandelingen haar leven jarenlang op zijn kop zette.
In deze blog lees je één van de grootste ergernissen van haar -en vele andere vrouwen.
Maar liefst een op de acht koppels krijgt te maken met vruchtbaarheidsproblemen.
Het bespreken hiervan kan, maar hoeft niet.
Een kinderwens is privé. De weg die je hiervoor aflegt ook.
Zullen we dan ook maar afspreken dat we deze vragen nooit meer gaan stellen?
1. Staat je goed, zo'n baby.
Nee. Een Porsche staat me goed. Paalhakken, staan me ook goed, net als corrigerend ondergoed.
Een baby -lieve mensen- staat niet goed.
Domme manier om te vissen naar de bekende of onbekende weg
2. Pas maar op, straks is je tijd voorbij.
Thanks voor de tip.
Briljant, ik pak meteen een spijker, om mijn biologische klok boven de schoorsteen te hangen.
3. Lukt het niet? Moet ik het even voordoen?
Nee. Gewoon nee.
Niet leuk, niet grappig, dus niet doen.
4. Aan wie ligt het?
Who cares? Wat voegt het toe? Wilde je komen aanmoedigen? Tips geven?
Ik snap de vraag maar echt, het is onnodig om je hiermee te bemoeien.
5. Je moet er gewoon niet zo mee bezig zijn, dan zul je zien?
Wow. De volgende keer dat ik met injectienaalden en hormoonkuren in de weer ben, zal ik aan iets leuks denken, goed?
Ook de succesverhalen van mensen die spontaan zwanger raken tijdens het "loslaten" en vakanties, zijn erg fijn, maar helaas hebben we geen aan/uit knop die we indrukken voor een volledige Shut Down van stress en spanning.
6. Aannames...
Lief bedoelt vaak, maar onze hersenen werken gewoon tijdens het traject. Dus de opmerkingen die beginnen met "je zal het wel lastig vinden dat" of "je zal wel problemen hebben met..." zijn vaak helemaal niet nodig.
Ik heb persoonlijk nooit moeite gehad met zwangere vriendinnen, kennissen of familieleden.
Gelukkig voor mij en hen, was ik juist dubbel blij bij het horen van zwangerschapsaankondigingen.
Ik zei altijd "het is geen bingo, valt hij bij jou of valt hij bij mij".
Het is niet zo dat ik wel zwanger was geworden als het jou niet gelukt was.
7. Als het je niet gegeven is, dan is er een reden voor.
Het heeft niet zo moeten zijn. Dat kan een sterke overtuiging zijn, maar biedt geen hoop of troost.
Het klinkt juist alsof je minder bent dan de rest- ben jij het dan niet waard om moeder te worden?
8. Wanneer komt nummer 2?
Veel mensen zijn dolgelukkig dat er überhaupt een kindje is gekomen, een tweede is dan ook net zo min vanzelfsprekend als de eerste.
Er is ook hiervoor geen succes-garantie bij behandelingen, of makkelijkere weg bij adoptie.
Niet iedereen kan dit nog een keer aan, emotioneel, lichamelijk of financieel. Deze vraag is dan ook net zo persoonlijk, als de vraag of je wel of geen kinderen wilt.
9. Oh nou, dat was bij ons wel anders.
Oh nou, dat was bij ons wel anders. En dan -ja hoor daar is'ie- 1 klap op mijn kont en ik was zwanger.
Leuk voor jou. En leuk voor je kont.
Maar wat moet ik hiermee?
Is ook niet bepaald een opmerking waar ik me echt beter door ga voelen.
Insemineren dokter? Nee, sla mij maar gewoon op de billen. Schijnt beter te werken.
10. Kinderen zijn ook niet zaligmakend.
Kinderen zijn ook niet zaligmakend hoor, om vervolgens 100 voorbeelden te noemen over slapeloze nachten. Ondeugende streken. Vieze broeken enz.
Geloof het of niet, we kunnen niet wachten. Zelfs die nemen we voor lief.
Natuurlijk wil dit niet zeggen, dat wanneer je oprecht begaan bent met iemand, dat je nooit naar een kinderwens mag vragen.
Toon alleen een beetje empathie, en zaag niet door als je merkt dat iemand er liever niet over wil praten of negatief reageert.
Realiseer je altijd dat je niet weet wat hier achter zit, dat het krijgen van kinderen niet vanzelfsprekend is voor veel mensen.
Op deze manier wint jouw vriendschap het vast van jouw nieuwsgierigheid. En dat is onmisbaar -juist in deze situatie hebben wij onze vrienden zo hard nodig.
*laatste foto: fotocredits- Jan-Willem Bullée
Reactie schrijven
Eke (maandag, 07 mei 2018 17:33)
Het is ontzettend herkenbaar. Vaak weten mensen gewoon niet wat ze moeten zeggen, dus kramen ze er maar wat uit, zo bizar!
Natascha (woensdag, 06 juni 2018 00:23)
Eerlijk en oprecht werkt altijd het best. Maar al die ongemakkelijke vragen van al die veel te nieuwsgierige mensen.... pfff wat moet je ermee.