Lieve Jesiah een jaar zonder jou is voorbij.

 Een jaar is voorbij.

Een jaar, waarin allerlei eerste keren, hadden moeten zijn. Het werden eerste keren zonder jou.

Verdriet slijt niet, je went er aan, dat het er altijd op de achtergrond is, om soms, zonder enige aankondiging op de voorgrond te treden.

De eerste maanden waren zwaar, ik voelde letterlijk dat er een stuk van mij misten. Je broers en zussen zorgde er voor dat ik verder ging, verder moest.

Niets zou je terug kunnen brengen, dus het had geen "nut" om onder die deken te blijven liggen. Het enorme schuldgevoel dat ik er niet voor je had kunnen zijn toen je mij zo hard nodig had, sleepte ik dag in dag uit met mij mee. Ik beleefde, de maanden, continu opnieuw in mijn hoofd, wat als ik het zus of zo had gedaan. Was je er dan nog wel geweest. 

Ik sprak er niet over en stopte heel veel weg. Niet omdat je mijn tranen niet waard bent of omdat er geen verdriet was. Nee, uit pure angst.

Want wat als ik de tranen toe liet en ze niet meer zouden stoppen.

Wat als ik eerlijk antwoord gaf op de vraag "Hoe gaat het nu met je?".

Tot die keer, dat ik in de schappen van een winkel, naar iets zocht en ik achter mij een moeder enthousiast hoorde zeggen "Kijk eens Jesiah wat mama voor je heeft".

Blinde paniek overviel mij, ik moest daar weg, vechtend tegen mijn tranen, wild knipperend met mijn ogen om de tranen geen kans te geven, de dikke brok in mijn keel wegslikkend, moet ik er als iemand op de vlucht uit hebben gezien. Een allervriendelijkste medewerkster vroeg nog "Mevrouw gaat het wel goed?". Ik knikte wat en struikelend over mijn eigen benen, begaf ik mij naar de uitgang, om door te rennen richting mijn auto.

Terwijl ik neerplofte achter het stuur begon ik met dierlijke uithalen te huilen.

Ik mis je zo, het onverwachts horen van je naam had alles geopend. Daar waar ik zo bang voor was geweest gebeurde niet. Ik huilde maar het stopte ook weer. Het besef, dat als je dingen niet deelt en eerlijk bent over wat je voelt, kwam over mij. Nu moest ik er als een achterlijke vrouw uit hebben gezien, in de winkel, terwijl ik ook "gewoon"  had kunnen antwoorden "Nee, het gaat niet zo goed, ik ben op dit moment erg verdrietig". 

Ik, degene die graag altijd, over alles en achter iedereen, de echte verhalen wil weten, had zelf een masker opgezet.

Hoe kon ik denken, dat dit verdriet een plek zou kunnen krijgen, dat ik een mogelijkheid zou kunnen vinden om met dit verdriet om te gaan als ik het niet durfde te erkennen.

Lieve Jesiah, het doet iedere dag nog steeds vreselijk veel pijn dat je niet bij je broers en zussen bent. Ik denk dat die pijn nooit zal verdwijnen en dat hoeft ook niet want jij doet er toe. Jij bent niet minder een kind van mij dan je broers en zussen. Jij bent niet zonder reden, op de aarde gekomen en jouw pijn mag niet voor niets geweest zijn. Je zus zei al vlak na je overleden dat we het leven extra moeten vieren voor jou en dat gaan we in het komend jaar nog meer doen.

Ik vond het altijd een beetje vreemd, als mensen zeiden, dat ze na een ernstig ziekbed het leven zoveel meer waardeerde. Net alsof je eerst door een diep dal moet gaan, om de bergen te waarderen. Toch moet ik toegeven dat het wel een beetje zo werkt. Ik ben mij meer bewust van al het moois dat op mijn pad komt dan ruim een jaar geleden.

Lieve Jesiah, een jaar zonder jou is voorbij. Een jaar waarin mama het zwaar heeft gehad maar zich bij elkaar heeft geraapt en beter als ooit weet wat ze wil. Een jaar dat ik niet zou willen overdoen maar waaruit prachtige dingen zijn gekomen die ik in 2018 met andere ga delen.

Je had hier naast mij moeten zitten en ik had moeten schrijven hoe leuk je verjaardag was geweest. Hoe mooi de reis naar jou toe was enz.

Dat kan ik helaas niet schrijven. Ik zal je dood nooit kunnen begrijpen. Het was niet nodig geweest en dat maakt het onmogelijk om te accepteren. Mama en je broers en zussen moeten verder, wetende dat je naar ons kijkt. Je had de kers op de taart moeten zijn maar werd de mooist stralende ster aan de hemel. Een ster die s'nachts voor ons schijnt en waar wij overdag voor zullen stralen.

Lieve, lieve Jesiah, tot ooit mama houd zielsveel van je!